สเปนภายใต้การนำของฟรังโก (สเปน: España franquista) หรือระบอบฟรังโก (สเปน: Régimen de Franco) ยังเรียกอีกอย่างที่เป็นทางการว่า รัฐสเปน (สเปน: Estado Español), เป็นช่วงเวลาของประวัติศาสตร์ชาติสเปนในช่วงระหว่างปี ค.ศ. 1939 เมื่อฟรันซิสโก ฟรังโกได้เข้ามาควบคุมประเทศสเปนภายหลังฝ่ายสเปนชาตินิยมได้รับชัยชนะในสงครามกลางเมืองสเปนซึ่งได้ก่อตั้งระบอบเผด็จการ และในปี ค.ศ. 1975 เมื่อฟรังโกได้เสียชีวิตลงและเจ้าชายควน การ์โลสได้ขึ้นครองราชย์เป็นพระมหากษัตริย์สเปน ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง การเข้าร่วมสงครามต่อฝ่ายอักษะได้รับการขัดขวางขนาดใหญ่โดยความพยายามของหน่วยราชการข่าวกรองลับของอังกฤษ (เอ็มไอ-6) ซึ่งได้รวมถึงมีการติดสินบนแก่เจ้าหน้าที่สเปนด้วยจำนวน 200 ล้านดอลลาร์[3] สเปนยังคงให้ความช่วยเหลือแก่เยอรมนีและอิตาลีในวิธีต่างๆ ภายหลังสงคราม ระบอบฟรังโกได้มีการวิวัฒนาการไปสู่ระบอบเผด็จการคลาสสิคมากขึ้นแม่แบบ:Unreliable source[4]สงครามกลางเมืองสเปนได้เริ่มต้นขึ้นด้วยการก่อรัฐประหารโดยทหารสเปนบน peninsula (peninsulares) และในโมร็อกโกสเปน (africanistas) เมื่อวันที่ 17 กรกฎาคม ค.ศ. 1936 การก่อรัฐประหารครั้งนี้ได้รับการสนับสนุนจากกลุ่มที่เห็นชอบเป็นส่วนใหญ่ไปยังฝ่ายขวา ชนวนเหตุในสเปน รวมทั้งส่วนใหญ่ของเหล่าคณะนักบวชคาทอลิกของสเปน, กลุ่ม Falange และฝ่ายอัลฟอนซิสท์และฝ่ายคาลิสท์ที่นิยมกษัตริย์ การก่อรัฐประหารครั้งนี้ได้ขยายไปสู่สงครามกลางเมืองที่ยืดเยื้อเป็นเวลาสามปี เมื่อครั้งที่ฟาสซิสต์อิตาลีและนาซีเยอรมนีได้ตกลงกันที่จะให้การสนับสนุนฟรังโก ได้เริ่มต้นด้วยการขนส่งทางอากาศของ africanistas เข้าสู่แผ่นดินแม่[5] ฝ่ายสนับสนุนอื่นรวมทั้งระบอบเอสตาโด โนโวของโปรตุเกสภายใต้การนำโดย António de Oliveira Salazar ในขณะที่มีการเสนอตั้งชื่อของสงครามกลางเมืองครั้งนี้ว่าเป็น"สงครามครูเสด"[6]หรือเรกองกิสตาใหม่[7][8][9] เพื่อดึงดูดความเห็นชอบของชาวคาทอลิกระดับสากลและการมีส่วนร่วมของอาสาสมัครชาวไอริชคาทอลิก แม้ว่ารัฐบาลสหราชอาณาจักรมีความเห็นใจอย่างมาก[10][11][12]ต่อฝ่ายฟรังโก ในขณะที่แนวร่วมประชาชนของรัฐบาลฝรั่งเศสเกิดความร้อนใจที่จะให้การสนับสนุนสาธารณรัฐ ทั้งสองฝ่ายต่างเฝ้าสังเกตการณ์กับข้อตกลงที่จะไม่เข้าแทรกแซงของเดือนตุลาคม ค.ศ. 1936 ตั้งแต่เดือนธันวาคม ค.ศ. 1936 สาธารณรัฐสเปนที่ 2 ได้รับการหนุนหลังโดยสหภาพโซเวียต (ในเวลาเดียวกันก็มีพันธมิตรร่วมอุดมการณ์เดียวกันของสาธารณรัฐประชาชนตูวาและสาธารณรัฐประชาชนมองโกเลีย) และเม็กซิโก แต่ให้ความช่วยเหลือที่น้อยกว่าที่ให้กับฝ่ายชาตินิยมสเปน[13]