หญ้าปล้องละมาน (ชื่อวิทยาศาสตร์: Echinochloa crusgalli, อังกฤษ: Bornyardgrass, watergrass) เป็นพืชวงศ์หญ้าและพืชฤดูเดียว ขึ้นเป็นกอ สูง 1-2 เมตร ปกติไม่มีลิ้นใบ ใบเป็นเส้นตรง ยาว 10 - 30 เมตร ดอกเป็นดอกช่อแบบพานิเคิล ยาว 10 - 20 เซนติเมตร ประกอบด้วยช่อดอกย่อยแบบ spike 9-12 ช่อ ออกดอกตลอดปี ขยายพันธุ์ด้วยเมล็ด ชอบขึ้นในที่ชื้นแฉะ มักพบในนาและที่รกร้าง แพร่กระจายในบริเวณภาคกลางของประเทศไทย แต่พบน้อยกว่าหญ้าข้าวนกหญ้าปล้องละมานมีหลายพันธุ์ คาดว่ามีถิ่นกำเนิดในญี่ปุ่น ต่อมาจึงแพร่กระจายไปยังเกาหลี จีน และรัสเซีย เมล็ดรับประทานได้ โดยหุงในน้ำหรือนำไปคั่วใช้เป็นอาหารในยามขาดแคลน นำไปหมักทำเบียร์ ใช้เป็นอาหารสัตว์ ในชวานำยอดอ่อนไปรับประทานเป็นผัก โปรตีนในเมล็ดไม่มีกลูเตนจึงไม่เหมาะกับการนำไปทำขนมปัง