ปกติแล้วพจนานุกรมจะมีดัชนีเลขหน้าเริ่มต้นสำหรับหมวดคำอักษรจีนตัวนั้น แต่เนื่องจากในหนึ่งหมวดมีคำศัพท์มาก พจนานุกรมหลายเล่มจึงได้รวมคำศัพท์ทั้งหมดเก็บไว้เป็นดัชนีด้วย แล้วลำดับอักษรด้วยจำนวนขีดเพื่อให้ค้นหาง่ายขึ้น ตัวอย่างเช่น ต้องการหาคำว่า 拾 เราอาจสามารถเปิดไปดูที่หมวดคำ 手 (รูปแปลงคือ 扌 หมายถึง มือ) แล้วไล่ดูไปจนกว่าจะพบคำที่ต้องการซึ่งอาจใช้เวลามาก แต่ด้วยดัชนีคำศัพท์ทั้งหมด จะต้องนับว่าส่วนที่เหลือวาดอีกกี่ขีดจึงจะครบอักษรทั้งตัว ในกรณีนี้ 合 ประกอบขึ้นจากการเขียน 6 ขีด ในดัชนีคำศัพท์ ณ ตำแหน่ง 手 + 6 ขีด (หรือ 扌 + 6 ขีด) ก็จะมีคำว่า 拾 ปรากฏอยู่ จึงสามารถเปิดไปยังหน้าที่มีคำนั้นอยู่ได้โดยตรง และได้ความหมายว่า เก็บขึ้นมาจากพื้น ข้อเสียของระบบนี้อยู่ที่ตัวผู้ค้นหาหากไม่ทราบว่าหมวดคำคืออะไร หมวดคำรูปแปลงเป็นอย่างไร และมีลำดับขีดเขียนอย่างไร ซึ่งอักษรบางตัวอาจมีการเขียนที่ซับซ้อนจนไม่สามารถแยกแยะ ทำให้ค้นหาไม่เจอก็เป็นได้

พจนานุกรมบางเล่มได้รวมอักษร 〇 หมายถึงเลขศูนย์เข้าไปด้วย ซึ่งเขียนโดยการตวัดครั้งเดียว (1 ขีด) เป็นอักษรพิเศษที่ไม่จัดอยู่ในหมวดใด บางครั้งอาจมีอักษรจีนบางตัวที่จัดหมวดคำไม่ได้ รวมอยู่ท้าย ๆ ดัชนีคำศัพท์ โดยเฉพาะกับพจนานุกรมที่เรียงลำดับตามอักษรจีนตัวย่อ