หมูหย็อง
หมูหย็อง

หมูหย็อง

หมูหย็อง (มักสะกดผิดว่า หมูหยอง)[1] เป็นของกินทำด้วยหมูเนื้อแดงปรุงรส ต้มเคี่ยวให้เปื่อยจนงวด นำไปผัดจนแห้ง ขยี้ให้เป็นฝอย มักใช้รับประทานด้วยอาหารอื่น เช่น โรยข้าวต้มหรือโจ๊ก หรือเป็นเครื่องปรุงอาหารอื่น เช่น เป็นไส้ซาลาเปาหรือเป็นหน้าข้าวตังหมูหย็องกำเนิดในมณฑลฮกเกี้ยน สาธารณรัฐประชาชนจีน[2] และพบเห็นบ่อยในอาหารของชนชาตินี้ผู้ไม่ชอบใจรับประทานสุกร เปลี่ยนไปใช้เนื้อสัตว์อื่นหย็องแทนก็มี เช่น ชาวมุสลิมนิยมรับประทานไก่หรือเนื้อหย็อง โดยเฉพาะในหน้าเราะมะฎอนและฮารีรายออีดุลฟิฏริ และจีนบางพวกนิยมปลาหย็องจีนเรียกหมูหย็องว่า "โร่วซง" (จีน: 肉鬆; พินอิน: ròusōng) และปลาหย็องว่า "ยฺหวีซง" (จีน: 魚鬆; พินอิน: yúsōng) ส่วนอังกฤษเรียกหมูหย็องว่า "meat wool", "meat floss", "pork floss", หรือ "pork sung"

หมูหย็อง

อินโดนีเซีย abon
พินอิน ròusū
ความหมายตามตัวอักษร meat fluff/loose
การถอดเสียงภาษาจีนกลางมาตรฐานพินอินภาษาอู๋อักษรโรมันภาษากวางตุ้งมาตรฐานยฺหวิดเพ็ง
การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
พินอินròusōng
ภาษาอู๋
อักษรโรมัน[ɲiɔʔ soŋ]
ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน
ยฺหวิดเพ็งjuk6 sung1
อักษรจีนตัวเต็ม
อักษรโรมัน [ɲiɔʔ soŋ]
การถอดเสียงภาษาจีนกลางมาตรฐานพินอินภาษากวางตุ้งมาตรฐานยฺหวิดเพ็งภาษาหมิ่นใต้Hokkien POJ
การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
พินอินròusū
ภาษากวางตุ้งมาตรฐาน
ยฺหวิดเพ็งjuk6 sou1
ภาษาหมิ่นใต้
Hokkien POJbah-so·
อักษรจีนตัวย่อ
ภาษาเวียดนาม ruốc (Northern Vietnamese) or chà bông (Southern Vietnamese)
ยฺหวิดเพ็ง juk6 sou1
ภาษาจีน
Hokkien POJ bah-so·