หยางเหมย ‘’(Myrica rubra)เป็นไม้ผลใน วงศ์เอี้ยบ๊วย (Myricaceae) ได้รับการอธิบายครั้งแรกโดย João de Loureiro ใน Flora Cochinchinensis ในปี 1790 ในชื่อ (basionym) Morella rubra [8] ต่อมาถูกย้ายไปยังสกุล Myrica ในชื่อ Myrica rubra โดย Philipp Franz von Siebold และ Joseph Gerhard von Zuccarini ในบทความของ Bavarian Academy of Sciences หยางเหมย หรือ อักษรจีน: 杨梅 (จีน: 楊梅; พินอิน: 'yángméiกวางตุ้ง: yeung4 mui4; เซี่ยงไฮ้: [jɑ̃.mɛ]) ชื่ออื่น: เอี่ยบ๊วย (ภาษาจีนแต้จิ๋ว), เบย์เบอร์รี่จีน (Chinese bayberry), เบย์เบอร์รี่ญี่ปุ่น (Japanese bayberry), เบย์เบอร์รี่แดง (red bayberry), ยัมเบอร์รี่ (yumberry), แว๊กซ์เบอร์รี่ (waxberry), สตรอเบอร์รี่จีน (Chinese strawberry) หรือ ยามาโมโมะ (yamamomo) (Japanese: ヤマモモ - พีชภูเขา)

ในการศึกษาเชื้อพันธุ์พืช พบว่ามีหยางเหมย (M. rubra) ความแตกต่างอย่างชัดเจนจากต้นแวกซ์ไมร์เทิล และยังสามารถแบ่งย่อยได้เป็นสองกลุ่มตามพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ใน ประเทศจีน ซึ่งความหนาแน่นของจำนวนพันธุ์ที่แตกต่างกันไปตามภูมิภาคบ่งชี้ถึงการผสม ยีน ขยายเพาะพันธุ์ ยีน อย่างกว้างขวาง ในประเทศจีนเพียงแห่งเดียวมีเกือบ 100 สายพันธุ์ [9] มณฑลเจ้อเจียง เป็นศูนย์กลางความหลากหลายของหยางเหมยในประเทศจีน [10]

จำนวนโครโมโซมคือ 2n = 16 [11]