ห้ามใช้พระนามพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าไปในทางที่ผิด[1][2] หรือ อย่าออกพระนามพระเจ้าโดยไม่สมเหตุ[3] (อังกฤษ: Thou shalt not take the name of the Lord thy God in vain (KJV); You shall not make wrongful use of the name of the Lord your God (NRSV)) เป็นหนึ่งในข้อบทบัญญัติสิบประการ ซึ่งพระยาห์เวห์ได้ประทานให้กับชนชาติอิสราเอลผ่านทางโมเสส ซึ่งเป็นบัญญัติข้อที่ 2 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบออกัสตินแห่งฮิปโป แบบคำสอนพระศาสนจักรคาทอลิก และแบบลูเทอแรน และเป็นบัญญัติข้อที่ 3 ของการจัดรูปแบบพระบัญญัติแบบเซปตัวจินต์ แบบทาลมุด แบบไฟโล และแบบคริสตจักรปฏิรูปบัญญัติข้อนี้มีบันทึกในหนังสืออพยพ 20:7 และหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ 5:11 ในคัมภีร์ฮีบรูหมวดโทราห์ของศาสนายูดาห์ และในคัมภีร์ไบเบิลภาคพันธสัญญาเดิมของศาสนาคริสต์ห้าม​ใช้​พระ‍นาม​พระยาห์เวห์พระ‍เจ้า​ของ​เจ้า​ไป​ใน​ทาง​ที่​ผิด เพราะ​ผู้​ที่​ใช้​พระ‍นาม​ของ​พระ‍องค์​ไป​ใน​ทาง​ที่​ผิด​นั้น พระ‍ยาห์‌เวห์​จะ​ทรง​เอา​โทษ— หนังสืออพยพ 20:7