หนังสือราชตะรังคีนี (Book VII v.183) ได้กล่าวถึงอมรนาถ โดยเชื่อว่าพระราชิตีสุริยมาตีในคริสตศตวรรษที่ 11 ได้ถวายตรีศูล พนลึงค์ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์อื่น ๆ แก่มณเฑียรแห่งนี้[7] หนังสือราชวลีปาตากาซึ่งเริ่มเขียนโดยพระยาภัทธะได้อ้างถึงการแสวงบุญที่ถ้ำแห่งนี้ นอกเหนือจากนี้ ยังมีตำราโบราณอีกหลายเล่มที่กล่าวถึงการแสวงบุญ ณ ที่แห่งนี้

การค้นพบถ้ำศักดิ์สิทธิ์

François Bernier แพทย์ชาวฝรั่งเศสที่ติดตามจักรพรรดิออรังเซบระหว่างการเยี่ยมกัศมีร์ใน ค.ศ. 1663 ได้เขียนหนังสือ "เดินทางในจักรวรรดิโมกุล" เขากล่าวว่า ระหว่างมีเดินทางเยี่ยมชมสถานที่ต่าง ๆ ในกัศมีร์ เขาได้ "เดินทางแสวงบุญไปยังถ้ำที่เต็มไปด้วยความมหัศจรรย์ในสองวันหลังจากออกจาก Sangsafed" "ถ้ำ" ที่เขากล่าวถึง คือถ้ำอมรนาถ โดยบรรณาธิการหนังสือฉบับภาษาอังกฤษที่ตีพิมพ์ครั้งสอง แว็งซองต์ เอ. สมิท ได้ไขข้อสงสัยนี้ให้กระจ่าง เขาเขียนว่า "ถ้ำที่เต็มไปด้วยความมหัศจรรย์นี้ ก็คือถ้ำอมรนาถ ซึ่งไปหินงอกน้ำแข็งที่ก่อตัวจากน้ำที่หยดลงมา หินงอกนี้ได้รับการบูชาจากชาวฮินดูจำนวนมากว่าเป็นสัญลักษณ์แทนองค์พระศิวะ"[8]