อมฤตเวลา (ปัญจาบ: ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲਾ; อ่านว่า อัม-มะ-ริ-ตะ-เว-ลา) แปลตรงตัวว่า "เวลาที่เป็นอมฤต" หมายถึงช่วงเวลาเช้าตรู่ ประมาณตั้งแต่ตีสามจนถึงหกโมงเช้า[1] หรือเวลาก่อนย่ำรุ่ง[2] เป็นเวลาที่ใช้ทำสมาธิและท่องและขับรองเพลงสวดคุรบานิ คุรุนานักระบุไว้ในจัปจิสาหิบว่า "จงทำสมาธิในช่วงอมฤตเวลา ให้จิตใจอยู่กับความยิ่งใหญ่ของนามแท้จริงหนึ่งเดียว ("นาม" หมายถึงพระนามของพระเป็นเจ้าในศาสนาซิกข์)[1] ความสำคัญของอมฤตเวลานั้นถูกระบุไว้ทั่วคุรุกรันตสาหิบ มีท่อนหนึ่งที่ระบุว่า "ผู้ใดที่บอกว่าตนเป็นชาวซิกข์ ต้องตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ทุกวันในช่วงอมฤตเวลา และปรับตัวเองให้เข้ากับและอยู่กับนาม (พระนามของพระเป็นเจ้าในศาสนาซิกข์)"[3]ชาวซิกข์จะสวดบทสวดตอนเช้า "นิตนีม" ในช่วงอมฤตเวลา ดั้งเดิมแล้วหลังเสร็จการสวดนิตนาม ก็จะไปพบปะกันต่อหน้าคุรุกรันตสาหิบ (Sangat) และสวด Asa di Var[4]