อาณาจักรตามพรลิงค์ (สันสกฤต: ตามฺพฺรลิงฺค; ताम्ब्रलिङ्ग) ซึ่งต่อมาได้กลายเป็น
อาณาจักรนครศรีธรรมราช นั้น เป็นอาณาจักรโบราณที่มีมาตั้งแต่ก่อนสมัยพุทธศตวรรษที่ 7
[1] ตั้งอยู่บริเวณ
คาบสมุทรมลายู มีศูนย์กลางอยู่ที่อำเภอเมือง
นครศรีธรรมราชในปัจจุบัน
[2] จากการพบเมืองโบราณและวัตถุโบราน บริเวณบ้านพระเวียง ต.ในเมือง อ.เมือง จ.นครศรีธรรมราช และศิลาจารึกจากเมืองไชยา ซึ่งปัจจุบันตั้งอยู่ใน
จังหวัดสุราษฎร์ธานี[3] มีอาณาเขตทางทิศเหนือถึงบริเวณ
จังหวัดชุมพรในปัจจุบัน ทิศใต้คลอบคลุมถึงบางส่วนบริเวณตอนบนของ
ประเทศมาเลเซีย และด้านทิศตะวันออก ตะวันตกจรดทะเลทั้งสองฝั่ง โดยฝั่ง
ทะเลอันดามันถึงบริเวณที่เรียกว่าทะเลนอก ซึ่งเป็นบริเวณจังหวัดกระบี่ในปัจจุบัน ช่วงยุครุ่งเรืองระหว่างพุทธศตวรรษที่ 13 จนถึงต้นศตวรรษที่ 14 อาณาจักรตามพรลิงค์ ครอบครองดินแดนส่วนใหญ่บน
คาบสมุทรมลายูและกลายเป็นหนึ่งในรัฐ
เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่โดดเด่นในเวลานั้น
[4]โดยชื่อ ตามพรลิงค์ นั้น ได้มาจากคำว่า "ตามพ" เป็นภาษาบาลี แปลว่า ทองแดง ส่วน "ลิงค์" เป็นเครื่องหมายหรือสัญลักษณ์บอกเพศ เขียนเป็นอักษรภาษาอังกฤษว่า Tambalinga หรือ Tanmaling หรือ Tamballinggam จีนเรียก ตันเหมยหลิง หรือโพ-ลิง หรือโฮลิง (แปลว่าหัวแดง) บางทีเรียกว่า เชียะโท้ว (แปลว่าดินแดง) อาณาจักรตามพรลิงค์ มีกษัตริย์สำคัญคือ
พระเจ้าศรีธรรมาโศกราช และ
พระเจ้าจันทรภาณุอาณาจักรตามพรลิงค์นี้เป็นเส้นทางการเผยแพร่
พระพุทธศาสนาแบบ
ลังกาวงศ์ ไปยัง
อาณาจักรสุโขทัยและดินแดนทั่ว
แหลมมลายู เนื่องจากอาณาจักรตามพรลิงค์กับ
ศรีลังกามีความสัมพันธ์แบบบ้านพี่เมืองน้องมาแต่สมัยโบราณ