อาวุธสร้างความร้อนหลายชนิดถูกใช้มาตั้งแต่กองทัพสมัยโบราณ สมัยกลาง (หรือหลังคลาสสิก) และสมัยใหม่ตอนต้น วัสดุที่ใช้เช่นกากน้ำมันดิน น้ำมัน ยางไม้ ไขมันสัตว์ หรือสารประกอบอื่น ๆ ที่ทำให้ร้อน สารบางชนิดมีความเป็นพิษและทำให้ตาบอดได้ เช่น ปูนขาวและกำมะถัน มีการใช้สารผสมที่ก่อให้เกิดเพลิง เช่น ไฟกรีก ที่ใช้ปิโตรเลียมเป็นสารตั้งต้น ถูกใช้ยิงด้วยเครื่องขว้างหรือฉีดผ่านกาลักน้ำ มีการใช้วัสดุชุบกำมะถันและชุบน้ำมันจากนั้นจึงจุดไฟและขว้างใส่ศัตรู หรือนำไปติดที่ปลายหอก ลูกศร หรือลูกหน้าไม้ จากนั้นจึงยิงด้วยมือหรือเครื่องจักร กลยุทธ์ในการปิดล้อม เช่น การขุดเจาะอุโมงค์ อาจมีการจุดไฟและเผาเพื่อทำให้กำแพงหรือโครงสร้างพังถล่มลงมา ช่วงหลังของยุคได้มีการประดิษฐ์ดินปืน ทำให้อาวุธมีความซับซ้อนมากขึ้น อาวุธเพลิงชนิดแรกคือ หอกไฟของจีนที่เป็นต้นตระกูลของอาวุธปืนในปัจจุบัน[2]