อาโป้ง
| อุณหภูมิเสิร์ฟ | ร้อน |
|---|---|
| ส่วนผสมหลัก | แป้งข้าวเจ้า:กะทิ |
| ชื่ออื่น | ทมิฬ: ஆப்பம், อักษรโรมัน: Āppam มลายู: Apom, Apong จีน: 阿榜糕; เป่อ่วยจี: A pńg ko (ฮกเกี้ยน) |
| มื้อ | อาหารว่าง:ขนม |
| แหล่งกำเนิด | ประเทศมาเลเซีย |
อาโป้ง
อาโป้ง มาจากภาษามลายูถิ่นคำว่า อาโปง (Apom หรือ Apong, มลายู: Apam manis อักษรยาวี: اڤم مانيس) รู้จักกันในฐานะอาหารพื้นเมืองจังหวัดภูเก็ต เผยแพร่มาจากประเทศมาเลเซีย โดยมีแป้งข้าวเจ้าหมักและกะทิเป็นผสมหลัก มีถิ่นกำเนิดจากอินเดียใต้ พบได้ทั่วไปในรัฐเกรละ, รัฐทมิฬนาฑู ประเทศอินเดีย และประเทศศรีลังกา[1][2] ในปี พ.ศ. 2555 ได้รับการขึ้นทะเบียนเป็นมรดกทางวัฒนธรรมของประเทศมาเลเซีย[3] นิยมรับประทานในมื้อเช้าหรือมื้อเย็น
เมนูนำทาง
อาโป้งใกล้เคียง
แหล่งที่มา
WikiPedia: อาโป้ง