คำว่า โต๊ะโมะ เป็นคำในภาษามลายู อาจมีความหมายว่า "ผู้อาวุโสที่ชื่อโมะ"[2] บ้างว่ามาจากคำว่า "กะเต๊าะเมาะ" ที่แปลว่า "ทุบตีแม่"[2] ซึ่งมีเรื่องราวเกี่ยวกับบุตรที่หาทองคำจนหิวข้าว เมื่อแม่นำอาหารมาก็พาลโกรธแม่ นำเลียงที่ใช้ร่อนแร่ทุบแม่อย่างอนาถ แต่นิทานเรื่องดังกล่าวก็ไม่กล่าวถึงผลกรรมแต่อย่างใด[2]

ส่วนชื่ออำเภอในปัจจุบันคือ แว้ง มาจากคำมลายูคำว่า ราแวง (Rawang) ที่แปลว่า หนอง หรือ บึง[2] บ้างว่าอาจจะมาจากภาษาถิ่นใต้แถบสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ที่หมายถึง ต้นมะเขือพวง[2]