นี่คือตัวอย่างรายชื่อของอีดิลอัฎฮาในแต่ละภาษา:

• عیدالاضحیٰ (ทับศัพท์จากภาษาอาหรับ)[1] ถูกใช้ในภาษาอุรดู, ฮินดี, อัสสัม, เบงกอล, คุชราต และตระกูลภาษาออสโตรนีเซียนเช่น มาเลย์กับอินโดนีเซีย
• العيد الكبير หมายถึง "อีดใหญ่" ("อีดเล็ก" คืออีดิลฟิฏร์)[2] ถูกใช้ในประเทศเยเมน, ซีเรีย กับแอฟริกาเหนือ
• عید البقرة (อีดิลบะเกาะเราะฮ์) หมายถึง "เทศกาลวัว (และแกะหรือแพะ)" ถูกใช้ในประเทศอียิปต์, ซาอุดีอาระเบีย และตะวันออกกลาง ถึงแม้ว่าคำว่า بقرة แปลว่าวัว แต่สามารถขยายความเป็นปศุสัตว์ทั้งหมด โดยเฉพาะแกะหรือแพะ
• เทศกาลฮัจยี[3][4] ถูกใช้ในประเทศมาเลเซีย อินโดนีเซีย และฟิลิปปินส์
• ซัลลาฮ์ใหญ่ (Big Sallah) ในประเทศไนจีเรีย ซึ่งถือว่าศักดิ์สิทธิ์กว่าอีดิลฟิฏร์ (ที่เรียกกันว่า "ซัลลาฮ์เล็ก" (Small Sallah)).[5]

ศัพทมูลวิทยา

คำว่า عيد (อีด) หมายถึง 'เทศกาล', 'การฉลอง', 'วันฉลอง' หรือ 'วันหยุด' โดยเป็นรากสามอักษรว่า عيد ซึ่งหมายถึง "เพื่อกลับไป, ยกเลิก, สะสม, คุ้นเคย, นิสัย, ทำซ้ำ, ได้รับประสบการณ์; มอบมายเวลาหรือสถานที่, ครบรอบ, วันฉลอง"[6][7] อาเทอร์ เจฟเฟอรีโต้แย้งศัพทมูลวิทยานี้ และเชื่อว่าคำนี้ยืมมาจากภาษาซีรีแอก หรือภาษาตาร์คุม[8]

คำว่า أضحى (อัฎฮา) กับ قربان (กุรบาน) มีความหมายเดียวกันคือ 'เชือดพลี' (เชือดพลีสัตว์), 'เครื่องบูชา' หรือ 'เครื่องเซ่น' คำแรกมาจากรากสามอักษรว่า ضحى (เฎาะฮ์ฮา) ซึ่งหมายถึง "สังเวย ; ถวาย ; บูชายัญ ; ทำให้เป็นเหยื่อ"[9] ไม่มีการปรากฏของรากนี้ที่ใกล้เคียงกับการบูชายัญในอัลกุรอาน[6] แต่พบได้ในฮะดีษ อาเทอร์ เจฟเฟอรีพบว่าคำนี้มีที่มาจากรากศัพท์ภาษาฮีบรูเหมือนกัน แต่เชื่อว่าคำนี้อาจนำเข้ามาจากภาษาแอราเมอิก[8] ซึ่งเทียบกับภาษาฮีบรูว่า โกรบาน קָרבן (qorbān).