ไม่นานหลังจากที่อุปกรณ์ไฟฟ้าถูกนำไปใช้ในเหมืองถ่านหิน ก็มีการค้นพบว่าอุปกรณ์ไฟฟ้าเช่น หลอดไฟ สัญญาณ และมอเตอร์ สามารถก่อให้เกิดการระเบิดอย่างรุนแรงอันจะก่อให้เกิดการสูญเสียชีวิตได้ ในช่วงเวลาเดียวกันกับที่ไฟฟ้าถูกนำเข้ามาใช้นั้นเอง อันตรายของก๊าซไวไฟ หรือมีเทนที่สะสมตัวกันนั้นเป็นที่รู้จักกันดีพอ ๆ กับอันตรายจากละอองถ่านหิน อย่างไรก็ตาม อย่างน้อยการระเบิดที่เกิดขึ้นในอังกฤษอย่างน้อยสองครั้งมีสาเหตุมาจากระบบเตือนภัยด้วยกระดิ่งไฟฟ้า โดยในระบบนี้ สายไฟเปล่าสองเส้นจะถูกลากยาวไปตามทางเดิน และคนเหมืองคนใดที่ต้องการจะส่งสัญญาณเตือนขึ้นไปยังผิวดินก็จะกระทำได้ด้วยการจับสายเปล่าสองเส้นมาเชื่อมเข้าหากัน หรือใช้โลหะอะไรก็ได้เชื่อมสายไฟสองเส้นเข้าด้วยกัน ซึ่งการเหนี่ยวนำไฟฟ้าของสัญญาณกระดิ่ง กอปรกับการแตกออกจากกันข้องหน้าสัมผัสด้วยการแตะด้วยวัตถุโลหะนั้น ก่อให้เกิดประกายไฟ ซึ่งสามารถจุดระเบิดมีเทนในเหมือง อันเป็นสาเหตุของการระเบิดนั่นเอง[1]