เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน
เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน

เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน


มองโกเลีย:มองโกเลียใน (จีน: 内蒙古; พินอิน: Nèi Měnggǔ; มองโกเลีย: , Öbür Monggol, ซีริลลิกมองโกเลีย: Өвөр Монгол) หรือชื่ออย่างเป็นทางการ เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน[7] เป็นเขตปกครองตนเองแห่งหนึ่งของสาธารณรัฐประชาชนจีน ทางทิศเหนือติดต่อกับประเทศมองโกเลีย ซึ่งเป็นระยะทางส่วนใหญ่ของพรมแดนของจีนที่ติดกับมองโกเลีย (ติดกับจังหวัดดอร์โนโกวิ จังหวัดซือบาตาร์ จังหวัดเอิมเนอโกวิ จังหวัดบายันฮองกอร์ จังหวัดโกวิ-อัลไต และจังหวัดดอร์นอดของมองโกเลีย) ระยะทางของพรมแดนจีน–มองโกเลียที่เหลือเป็นอาณาเขตทางทิศเหนือของเขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์และมณฑลกานซู่ นอกจากนี้ มองโกเลียในยังติดต่อกับประเทศรัสเซีย ซึ่งเป็นระยะทางส่วนน้อยของพรมแดนของจีนที่ติดกับประเทศรัสเซีย (ติดกับดินแดนซาไบคัลสกีของรัสเซีย) เมืองเอกของมองโกเลียใน คือ ฮูฮอตเขตปกครองตนเองมองโกเลียในก่อตั้งขึ้นใน ค.ศ. 1947 โดยรวมมณฑลของสาธารณรัฐจีนในอดีต ได้แก่ มณฑลซุยหย่วน มณฑลชาร์ฮาร์ มณฑลเร่อเหอ มณฑลเหลียวเป่ย์ และมณฑลซิงอาน รวมถึงส่วนเหนือของมณฑลกานซู่ และเขตปกครองตนเองหนิงเซี่ยพื้นที่ของมองโกเลียในใหญ่เป็นอันดับที่ 3 เมื่อเทียบกับทุก ๆ เขตปกครองระดับมณฑลของจีน โดยมีพื้นที่ประมาณ 1,183,000 ตารางกิโลเมตร คิดเป็นร้อยละ 12 ของพื้นที่พื้นดินทั้งหมดของจีน เนื่องจากมองโกเลียในมีลักษณะพื้นที่แคบยาวพาดตามชายแดนภาคเหนือของจีน จึงแบ่งเขตทางภูมิศาสตร์ออกเป็นเขตตะวันออกและเขตตะวันตก เขตตะวันออกมักจะรวมอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของจีน (แมนจูเรียในอดีต) ส่วนเขตตะวันตกจะรวมอยู่ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของจีน จากข้อมูลสำมะโนประชากรปี ค.ศ. 2010 ของจีน มองโกเลียในมีประชากร 24,706,321 คน คิดเป็นร้อยละ 1.84 ของประชากรทั้งหมดของจีนแผ่นดินใหญ่ เป็นเขตปกครองระดับมณฑลที่มีจำนวนประชากรมากเป็นอันดับที่ 23 ของจีน[8] ประชากรส่วนใหญ่ของมองโกเลียในเป็นชาวฮั่น ตามด้วยชาวมองโกลซึ่งมีจำนวนน้อยกว่า แต่ก็มีมากถึง 5 ล้านคน (ค.ศ. 2019) ซึ่งเป็นกลุ่มประชากรมองโกลที่ใหญ่ที่สุดในโลก และใหญ่กว่าชาวมองโกลในประเทศมองโกเลียมองโกเลียในเป็นหนึ่งในเขตปกครองระดับมณฑลของจีนที่ได้รับการพัฒนาทางเศรษฐกิจ โดยมีผลิตภัณฑ์มวลรวมในประเทศต่อหัวต่อปีใกล้เคียง 13,000 ดอลลาร์สหรัฐ (ค.ศ. 2019) ซึ่งอยู่ในอันดับที่ 5 ของประเทศ ภาษาทางการที่ใช้ ได้แก่ ภาษาจีนกลาง และภาษามองโกเลีย โดยตัวอักษรที่ใช้เขียนภาษามองโกเลีย คือ อักษรมองโกเลียดั้งเดิม แต่ในประเทศมองโกเลียจะใช้อักษรซีริลลิกมองโกเลียในการเขียน

เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน

• อันดับ อันดับที่ 23
• จีน 内蒙古自治区 (Nèiménggǔ zìzhìqū)
เว็บไซต์ http://www.nmg.gov.cn
(อักษรจีนตัวย่อ)
• เลขาธิการพรรค ฉือ ไท่เฟิง (石泰峰)
เมืองใหญ่สุด เปาโถว
• ภาษาและภาษาถิ่น จีนกลาง (ทางการ),[4] มองโกเลีย (ทางการ), Oirat, บูร์ยัต, Dagur, เอเวนค์, จิ้น
รหัสไอเอสโอ 3166 CN-NM
- ต่อหัว 68,302 เหรินหมินปี้ (อันดับที่ 9)
HDI (ค.ศ. 2018) 0.774[6]
สูง · อันดับที่ 8
• อันดับความหนาแน่น อันดับที่ 28
เขตการปกครอง 12 จังหวัด, 101 เทศมณฑล, 1425 ตำบล
• กลุ่มชาติพันธุ์ ฮั่น - 79%
มองโกล - 17%
แมนจู - 2%
หุย - 0.9%
ดาอูร์ - 0.3%
• อักษรย่อ NM / 蒙 (Méng)
ความสูงจุดสูงสุด 3,556 เมตร (11,667 ฟุต)
• ทั้งหมด 24,706,321 คน
• ความหนาแน่น 20.2 คน/ตร.กม. (52 คน/ตร.ไมล์)
• ผู้ว่าการ ปู้ เสี่ยวหลิน (布小林)
GDP (ค.ศ. 2018[5]) 1.78 ล้านล้านเหรินหมินปี้ (อันดับที่ 21)
อันดับพื้นที่ อันดับที่ 3
• มองโกเลีย Öbür Monggol
• ประมาณ (31 ธันวาคม ค.ศ. 2014)[3] 25,050,000
ตั้งชื่อจาก เน่ย์ (, nèi) - "ใน"
เหมิงกู่ (蒙古, ménggǔ) - "มองโกเลีย"
เมืองเอก ฮูฮอต

ใกล้เคียง

เขตปกครองตนเองกว่างซีจ้วง เขตปกครองตนเองซินเจียงอุยกูร์ เขตปกครองตนเองทิเบต เขตปกครองคณะสงฆ์จังหวัดสุโขทัย เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน เขตปกครองคณะสงฆ์ตำบลคุ้งตะเภา เขตปกครองคณะสงฆ์จังหวัดปราจีนบุรี เขตปกครองคณะสงฆ์จังหวัดอุตรดิตถ์ เขตปกครองตนเองหนิงเซี่ยหุย เขตปกครองคณะสงฆ์จังหวัดราชบุรี

แหล่งที่มา

WikiPedia: เขตปกครองตนเองมองโกเลียใน http://thai.cri.cn/1/2007/08/22/21@106921_1.htm http://english.mofcom.gov.cn/article/zt_business/l... http://www.nmg.gov.cn http://www.nmg.gov.cn/fabu/tjxx/tjbg/201804/t20180... http://data.stats.gov.cn/english/easyquery.htm?cn=... http://www.stats.gov.cn/english/newsandcomingevent... http://www.stats.gov.cn/english/statisticaldata/ce... http://www.ethnologue.com/country/CN/status http://www.solongonews.mn/content/read/17771.htm //tools.wmflabs.org/geohack/geohack.php?pagename=%...