เขตพระราชฐานปักกิ่ง (จีน: 北京皇城; พินอิน: Běijīng huángchéng) เป็นส่วนหนึ่งของกรุงปักกิ่งสมัยราชวงศ์หมิงและราชวงศ์ชิง โดยมีพระราชวังต้องห้ามเป็นศูนย์กลาง หมายรวมถึงกลุ่มของสวน, ศาลเจ้า และพื้นที่ให้บริการอื่น ๆ ระหว่างพระราชวังต้องห้ามและเมืองชั้นในของปักกิ่งโบราณ เมืองจักรพรรดิถูกล้อมรอบด้วยกำแพงและเข้าถึงได้ผ่านประตูทั้งเจ็ดและรวมถึงสถานที่ทางประวัติศาสตร์ เช่น พระราชวังต้องห้าม ประตูเทียนอัน จงหนานไห่ สวนเป่ยไห่ สวนจงซาน จิงซาน ศาลกราบไหว้บรรพบุรุษหลวงและเซียนคันถาน [1]