ลักษณะของเงือกที่พบในไทยตามเรื่องเล่าพื้นบ้าน ของ เงือก

มีใบหน้าเล็กขนาดเท่างบน้ำอ้อย
มีหวีและกระจก มักจะปรากฏกายขึ้นเหนือน้ำในคืนวันพระจันทร์เต็มดวงเพื่อนั่งสางผม ถ้ามีใครผ่านมาเห็นจะตกใจหนีลงน้ำโดยทิ้งเอาไว้ ถ้ามีผู้ได้ครอบครองสามารถที่จะเข้าฝันทวงคืนได้
มีเสียงไพเราะทำให้เดินตกน้ำได้ [3]
บางชนิดมีขาอย่างมนุษย์ แต่มีหางเหมือนอย่างปลา เช่น ครอบครัวเงือกจากเรื่องพระอภัยมณี และมัจฉานุลูกหนุมานจากเรื่องรามเกียรติ์ เงือกที่มีรูปลักษณ์เช่นนี้ยังปรากฏอยู่ที่ภาพจิตรกรรมฝาผนังวิหารลายคำ วัดพระสิงห์ เรื่องสุวรรณหงส์ และตามสมุดภาพไตรภูมิพระร่วงอีกเล็กน้อย ในวรรณคดีเรื่อง พระอภัยมณี สุวรรณหงส์(สุวรรณหงส์ยนต์) ดาราวงศ์ และ โสวัตกลอนสวด เงือกชนิดที่มีขานี้ เรียกว่า "เงือกน้ำ"
บางชนิดมีลักษณะน่ากลัว นิสัยดุร้าย ดวงตาเหลือกกลอกกลม เส้นผมยาวสยายและสามารถใช้เส้นผมของตนดึงมนุษย์ลงน้ำให้จมตายได้ และอาศัยอยู่แต่ในน้ำเท่านั้น เงือกชนิดนี้เรียกกันว่า "เงือกงู" ถูกกล่าวถึงสั้นๆในวรรณกรรมงานเขียนหลายเรื่องในอดีตหลายเรื่อง เช่น ลิลิตพระลอ พระอภัยมณี แก้วหน้าม้า อุณรุท ดาหลัง และ นิราศลอนดอน เป็นต้น ตามภาพจิตรกรรมมีเงือกชนิดนี้มักระบุว่า เงือกงูมีศีรษะและลำตัวท่อนบนคล้ายมนุษย์ บ้างมีครีบปีกแทนแขนทั้ง๒ข้าง บ้างมีแขนเหมือนมนุษย์ทั่วไป ส่วนลำตัวท่อนล่างตั้งแต่ช่วงสะโพกลงมาจะเป็นหางเรียวยาวคล้ายงู ดูคล้ายเงือกของทางยุโรป เงือกงูปรากฏตามภาพจิตรกรรมและงานศิลป์อยู่ประปรายไม่แพร่หลาย เช่น วัดแสนเมืองมาหลวง(วัดหัวข่วง) อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ และ จิตรกรรมสีฝุ่นบนเพดานสิมโบราณ วัดนกออก(วัดปทุมคงคา) อำเภอปักธงชัย จังหวัดนครราชสีมา

ใกล้เคียง

เงือก เงือกน้อยผจญภัย เงือกน้อยผจญภัย (ภาพยนตร์ พ.ศ. 2566) เงือกสาวตัวร้ายกับนายต้มตุ๋น เงือกสาวยากูซ่า เงือกน้อย เงือกน้อยผจญภัย ภาค 2 ตอน วิมานรักใต้สมุทร เงือกน้อย (รูปปั้น) เงือกน้อยผจญภัย ภาค 3 ตอน กำเนิดแอเรียลกับอาณาจักรอันเงียบงัน เงือกน้อย มุโรมิซัง