เฉินเกิดในครอบครัวชาวประมงในเหมียนหยาง (沔陽) ใน หูเป่ย์ ทุกวันนี้. บ้างก็ว่าเขาเกิดมาพร้อมกับนามสกุลเฉิน, บ้างก็ว่าเขาเกิดมาพร้อมกับนามสกุลเซี่ย (謝).[2]

บันทึกของทางฝั่งเวียดนามบอกว่าเขาเป็นบุตรชายของ เฉิน อี้จี้ (陳益稷 หรือ Trần Ích Tắc) ผู้นำราชวงศ์ตรันห์ที่ตั้งรกรากอยู่ในราชวงศ์หยวน.[3][4]

เฉินเคยรับราชการเป็นนายอำเภอก่อนที่จะมาเป็นนายพลภายใต้การปกครองของ หนี่ เหวินจุน ในช่วง กบฏโพกผ้าแดง. เฉินภายหลังฆ่า หนี่ เหวินจุน โดยอ้างว่า หนี่ วางแผนที่จะลอบสังหาร สฺวี โฉวฮุ่ย, ผู้นำกลุ่มกบฏโพกผ้าแดง. ภายหลังเฉินได้โจมตี สฺวี โฉวฮุ่ย และฆ่าเขา.

ใน ค.ศ. 1357, เฉินประกาศตนเป็น "ราชาแห่งฮั่น" ใน เจียงโจว (江州; จิ่วเจียง, เจียงซี ปัจจุบัน), และจักรพรรดิในปีถัดมาหลังจากที่ สฺวี โฉ่วฮุ่ย เสียชีวิต. ชื่อยุคของเขา เช่นเดียวกับชื่ออาณาจักรของเขาคือ "ต้าฮั่น" (大汉 แปลว่า "ฮั่นที่ยิ่งใหญ่"). จากปี ค.ศ. 1359 ถึง 1363 กองเรือของเฉินแข็งแกร่งที่สุดใน แม่น้ำแยงซี ตอนบน. อย่างน้อยพลังอำนาจของเขาก็ยิ่งใหญ่พอๆ กับรัฐกบฏอื่น, อู่, นำโดย จู ยฺเหวียนจาง, ผู้ก่อตั้ง ราชวงศ์หมิง.

ใน ค.ศ. 1360, กองเรือและกองทัพของต้าฮั่นเริ่มทำสงครามกับกองกำลังอู่อย่างยาวนาน - มีฐานที่มั่นในเวลานั้นใน จี้ชิง (ปัจจุบันคือ หนานจิง) และต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็น "หมิง" ในปี ค.ศ. 1368. การโจมตีเมืองหลวงของอู่แต่กลับพ่ายแพ้ด้วยปัญญาที่ยอดเยี่ยม (ส่วนหนึ่งน่าจะเกิดจากการละทิ้งของกองเรือต้าฮั่นเมื่อต้นปี). สงครามดำเนินต่อไปจนถึง ยุทธการที่ทะเลสาบปั๋วหยาง ที่กองเรืออู่เอาชนะกองเรือต้าฮั่นที่ใหญ่กว่าอย่างหวุดหวิดหลังจากการต่อสู้สามวัน.

หนึ่งเดือนหลังการต่อสู้ที่ทะเลสาบปั๋วหยาง, กองเรือต้าฮั่นพยายามหนีออกจากทะเลสาบปั๋วหยาง, ระหว่างการรบทางเรือเฉินถูกฆ่าตาย (เขาถูกกล่าวว่าเสียชีวิตจากบาดแผลลูกศรที่ศีรษะ). เขาอายุ 43 ปีตอนที่เขาเสียชีวิตในวันที่ 3 ตุลาคม ค.ศ. 1363.[1]

ขณะที่มกุฎราชกุมารเฉินชาน (陈善) ถูกจับกุม, เฉิน โหย่วเลี่ยง สืบทอดต่อโดยลูกชายคนที่สองของเขา, เฉิน หลี่, ซึ่งถูกโจมตีโดยกองเรือและกองทัพของอู่ไม่นานหลังจากนั้น. การพิชิตต้าฮั่นใช้เวลาสองปี เมื่อเดือนเมษายน ค.ศ. 1365 อาณาจักรต้าฮั่นสูญหายไปและดินแดนทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งของฐานอำนาจของอู่.