เมนูนำทาง
เซน พระสังฆปริณายกในนิกายเซนตามคติของนิกายเซน ถือว่าธรรมเนียมของนิกายนี้ได้รับการสืบทอดจากพระศากยมุนีพุทธเจ้า (釋迦牟尼佛) ผ่านทางพระอริยสงฆ์สาวกในสายของพระมหากัสสปะ โดยได้รับการถ่ายทอดธรรมะด้วยวิถีแห่ง "จิตสู่จิต" และรับมอบบาตร จีวร สังฆาฏิ ของพระพุทธเจ้าเป็นสัญลักษณ์สำคัญของตำแหน่ง จนมาถึงพระโพธิธรรมซึ่งเป็นผู้นำนิกายเซนจากอินเดียมาสู่จีน มีจำนวนทั้งสิ้น 28 องค์ ดังนี้
หลังจากพระโพธิธรรมนำศาสนาพุทธนิกายเซนจากอินเดียเข้ามาสู่ประเทศจีนแล้ว จึงมีการสืบทอดธรรมและตำแหน่งพระสังฆนายกในจีนต่อมาอีก 6 องค์ (หนังสือบางแห่งนับว่ามี 7 องค์) ดังนี้
The Continued Biographies of Eminent Monks Xù gāosēng zhuàn 續高僧傳 of Dàoxuān 道宣 (596-667) | The Record of the Transmission of the Dharma-Jewel Chuán fǎbǎo jì 傳法寶記 of Dù Fěi 杜胐 | History of Masters and Disciples of the Laṅkāvatāra-Sūtra Léngqié shīzī jì 楞伽師資紀記 of Jìngjué 淨覺 (ca. 683 - ca. 650) | The Xiǎnzōngjì 显宗记 of Shénhuì 神会 | |
1 | พระโพธิธรรม | พระโพธิธรรม | พระโพธิธรรม | พระโพธิธรรม |
2 | ฮุ่ยเข่อ 慧可 (487? - 593) | เต้ายฺวี่ 道育 | เต้ายฺวี่ 道育 | เต้ายฺวี่ 道育 |
ฮุ่ยเข่อ 慧可 (487? - 593) | ฮุ่ยเข่อ 慧可 (487? - 593) | ฮุ่ยเข่อ 慧可 (487? - 593) | ||
3 | เซิงชั่น 僧璨 (d.606) | เซิงชั่น 僧璨 (d.606) | เซิงชั่น 僧璨 (d.606) | เซิงชั่น 僧璨 (d.606) |
4 | เต้าซิ่น 道信 (580 - 651) | เต้าซิ่น 道信 (580 - 651) | เต้าซิ่น 道信 (580 - 651) | Dàoxìn 道信 (580 - 651) |
5 | หงเหริ่น 弘忍 (601 - 674) | หงเหริ่น 弘忍 (601 - 674) | หงเหริ่น 弘忍 (601 - 674) | หงเหริ่น 弘忍 (601 - 674) |
6 | - | ฝ่าหรู 法如 (638-689) | เสินซิ่ว 神秀 (606? - 706) | ฮุ่ยเหนิง 慧能 (638-713) |
เสินซิ่ว 神秀 (606? - 706) 神秀 (606? - 706) | เสวี่ยนเจ๋อ 玄賾 | |||
7 | - | - | - | เสวี่ยนเจ๋อ 玄覺 (665-713) |
เมนูนำทาง
เซน พระสังฆปริณายกในนิกายเซนใกล้เคียง
เซน เซนต์เซย์ย่า เซนต์ปีเตอส์เบิร์ก เซนทริโอล เซนเซอร์รูปภาพ เซนต์เซย์ย่า ภาค The Lost Canvas จ้าวนรกฮาเดส เซนต์เจมส์พาร์ก เซนต์หลุยส์ เซนทิเมทัลเทรน เซนทรอยด์แหล่งที่มา
WikiPedia: เซน http://www.thaiplumvillage.org/