ช่วงแรก

หลังจากการเข้าพบสมเด็จพระราชาธิบดีอับดุลอะซีซ อิบน์ ซะอูดของประธานาธิบดีแฟรงคลิน ดี. โรเซอเวลต์แห่งสหรัฐในปี 1945 ประเทศซาอุดีอาระเบียเกิดการพัฒนาด้านการเดินอากาศ โรเซอร์เวลต์ได้มอบเครื่องบินดักลาส ดีซี-3 หนึ่งลำไว้เป็นของขวัญ จึงมีการนำเครื่องบินลำดังกล่าวมาทำการบินพร้อมกับการจัดตั้งสายการบินซาอุดีอาระเบียนแอร์ไลน์ในเดือนกันยายน ค.ศ. 1945[5] ภายใต้การดูแลของกระทรวงกลาโหมซาอุดีอาระเบีย ได้มีการทำสัญญากับทรานส์เวิล์ดแอร์ไลน์ในการดำเนินการบินให้ในช่วงแรก

ซาอุดีอาระเบียนแอร์ไลน์มีฐานการบินในท่าอากาศยานอัล-กันดารา ท่าอากาศยานหลักของญิดดะฮ์ในอดีต สายการบินมีการทำเที่ยวบินพิเศษจากเมืองลิดดา (ล็อด) ในปาเลนสไตน์ (ปัจจุบันคือประเทศอิสราเอล พื้นที่ดังกล่าวเป็นที่ตั้งของท่าอากาศยานนานาชาติเบนกูเรียนในเวลาต่อมา) สู่ญิดดะฮ์เพื่ออำนวยความสะดวกเดินทางไปประกอบพิธีฮัจญ์ของผู้แสวงบุญชาวมุสลิมตามข้อกำหนดในช่วงการอาณัติโดยอังกฤษ ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 1947 ซาอุดีอาระเบียนเริ่มปฏิบัติการโดยใช้เครื่องบินดีซี-3 จำนวน 5 ลำในเส้นทางญิดดะฮ์-รียาด-โฮฟุฟ-ดาห์ราน เริ่มให้บริการเส้นทางบินระหว่างประเทศในเส้นทางญิดดะฮ์และไคโร และเริ่มให้บริการสู่เบรุต การาจี[6] และดามัสกัสในปี 1948 สายการบินได้เริ่มนำเครื่องบินบริสตอล 170 มาประจำการ เป็นการช่วยเพิ่มความยืดหยุ่นในการดำเนินการขนส่งผู้โดยสารและสินค้า

ในปี ค.ศ. 1962 ซาอุดีอาระเบียนแอร์ไลน์รับมอบโบอิง 720 จำนวน 2 ลำ นับเป็นสายการบินแห่งที่สี่ในภูมิภาคที่นำอากาศยานไอพ่นมาให้บริการ ตามมิดเดิลอีสต์แอร์ไลน์และไซปรัสแอร์เวย์ที่เริ่มให้บริการเดอ ฮาวิลแลนด์ คอมเม็ทในปี 1960 และแอล อัลที่ให้บริการโบอิง 707 ในปี 1961[7] โดยเมื่อวันที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2506 ซาอุดีอาระเบียนแอร์ไลน์ได้รับจดทะเบียนเป็นบริษัท โดยมีสมเด็จพระราชาธิบดีฟัยศ็อลลงนามพร้อมกับทั้งประกาศให้สายการบินเป็นบริษัทอิสระโดยสมบูรณ์ ในนามบริษัทอิสระ ซาอุดีอาระเบียนแอร์ไลน์ได้สั่งซื้อเครื่องบินดีซี-6 และโบอิง 707 รวมถึงได้เข้าร่วมกับองค์การสายการบินอาหรับ และเริ่มให้บริการเที่ยวบินสู่ชัรญะฮ์ เตหะราน คาร์ทูม มุมไบ ตริโปลี ตูนิส ราบัต เจนีวา แฟรงก์เฟิร์ต และลอนดอน

ซาอุดีอาระเบียนแอร์ไลน์เปลี่ยนชื่อเป็นเซาเดียในวันที่ 1 เมษายน ค.ศ. 1972 พร้อมกับทั้งมีการเปลี่ยนแปลงลวดลายอากาศยาน นอกจากนี้ได้มีสั่งซื้อโบอิง 737 และฟอกเกอร์ เอฟ-28 โดยนำ 737 ทดแทนที่ดักลาส ดีซี-9 ที่เก่ากว่า พร้อมทั้งเริ่มให้บริการโบอิง 747 อากาศยานโดยสารที่ใหญ่ที่สุดในโลก ณ เวลานั้น เป็นครั้งแรกในปี 1977 โดยเช่าจากมิดเดิลอีสต์แอร์ไลน์สามลำ เพื่อนำไปใช้ในเส้นทางสู่ลอนดอน สายการบินได้เริ่มเที่ยวบินขนส่งสินค้าทั้งหมดครั้งแรกระหว่างซาอุดีอาระเบียและยุโรป และมีการนำล็อคฮีด แอล-1011 และแฟร์ไชลด์ เอฟเอช-27 มาให้บริการ ในช่วงเวลาเดียวกันเซาเดียได้เพิ่มบริการอื่นๆ เช่น อาระเบียนเอกซ์เพรส 'เที่ยวบินไม่มีการจอง' ระหว่างญิดดะฮ์และรียาด ฝ่ายบริการการบินพิเศษ (Special Flight Services; SFS) ได้รับการจัดตั้งขึ้นเป็นหน่วยการบินพิเศษของเซาเดียที่ให้บริการเที่ยวบินพิเศษสำหรับราชวงศ์และหน่วยงานของรัฐ และเริ่มให้บริการเที่ยวบินสู่โรม ปารีส มัสกัต คาโน และสต็อกโฮล์ม

ในช่วงทศวรรษ 1980 เซาเดียเปิดเส้นทางบินสู่จาการ์ตา เอเธนส์ กรุงเทพฯ ธากา โมกาดิชู ไนโรบี นครนิวยอร์ก มาดริด สิงคโปร์ มะนิลา เดลี อิสลามาบาด โซล แบกแดด อัมสเตอร์ดัม โคลัมโบ นิซ ลาฮอร์ บรัสเซลส์ ดาการ์ กัวลาลัมเปอร์ และไทเป และเปิดตัวที่นั่งช้นธุรกิจในชื่อ ฮอไรซันคลาส มีการเปิดศูนย์ขนส่งสินค้ากลางที่บรัสเซลส์และไทเป และมีการเพิ่มแอร์บัส เอ300, โบอิง 747 และ เซสนา ไซเทชันเข้าในฝูงบิน ต่อมาในปี 1989 สายการบินเริ่มให้บริการไปยังลาร์นากาและอาดดิสอาบาบา ในวันที่ 1 กรกฎาคม ค.ศ. 1982 เซาเดียเริ่มให้บริการเที่ยวบินตรงจากญิดดะฮ์สู่นครนิวยอร์กโดยใช้โบอิง 747 เอสพี ตามด้วยเส้นทางรียาด-นิวยอร์ก ในทศวรรษ 1990 เซาเดียเริ่มทำเส้นทางบินสู่ออร์แลนโด เจนไน แอสมารา วอชิงตัน ดี.ซี. โจฮันเนสเบิร์ก อะเล็กซานเดรีย มิลาน มาลากา และซานา พร้อมทั้งมีการเริ่มให้บริการเครื่องบินโบอิง 777, เอ็มดี-90 และเอ็มดี-11 และเปิดตัวอัตลักษณ์องค์กรใหม่ในวันที่ 16 กรกฎาคม ค.ศ. 1996 ซึ่งมาพร้อมกับลวดลายอากาศยาน เครื่องแบบพนักงานต้อนรับ และห้องโดยสารที่ถูกออกแบบใหม่ทั้งหมด โดยได้เปลี่ยนกลับมาใช้ชื่อซาอุดีอาระเบียนแอร์ไลน์อีกครั้ง