ในปี 1988 ได้มีการเริ่มพัฒนาเกมเซลด้าบนเครื่อง NES แต่ปีต่อมาก็ได้ถูกย้ายไปทำในเครื่องคอนโซลรุ่นต่อมาของนินเทนโด; ซูเปอร์แฟมิคอมหรือ SNES จากความสำเร็จของภาคก่อน ทำให้นินเทนโดสามารถให้เงินทุน เวลาและแหล่งข้อมูลในการพัฒนามากยิ่งขึ้น ในช่วงเวลานั้นเกมใน SNES ส่วนใหญ่จะมีความจุเพียงแค่ 4 เมกะบิท แต่เกมนี้กลับใช้ความจุถึง 8 เมกะบิท(1 เมกะไบต์) ทำให้ทีมงานสามารถสร้างโลกอันกว้างใหญ่ให้ลิงก์ออกเดินสำรวจได้มากยิ่งขึ้น และฉากโลกแห่งแสงและโลกแห่งความมืดแทบจะเหมือนกันทุกอย่าง (เว้นแต่ลักษณะพื้นผิวที่แตกต่างกัน) โดยที่โลกแห่งความมืดจะเป็นเพียงแค่โลกแห่งแสงที่ถูกเติมแต่งในรอมบรรจุเกมเท่านั้น

สคริปต์เกมนั้นถูกเขียนโดยนักเขียนมือใหม่ของซีรีส์ เคนซุเกะ ทานาเบะ ขณะที่โยชิอากิ โคอิซุมิรับผิดชอบเรื่องรายละเอียดพื้นเรื่องของเกมในคู่มือแนะนำการเล่น เหตุการณ์สำคัญของภาคนี้คือการเปลี่ยนแปลงเนื้อหาจากภาษาญี่ปุ่นเป็นภาษาอังกฤษ ซึ่งต้องเปลี่ยนแปลงรายละเอียดของเกมที่เกี่ยวข้องกับศาสนาตามข้อเสนอแนะของ NOA อย่างแรกคือชื่อเกม ซึ่งเปลี่ยนจาก Kamigami no Triforce (ไทรฟอร์ซแห่งพระเจ้า)เป็น A link to the past,โบสถ์ที่คล้ายกับโบสถ์คริสเตียน,ข้อความที่เกี่ยวโยงกับศาสนาความเชื่อ,ฟอนต์อักษรที่ใช้แสดงภาษาไฮเรี่ยนทีอ่านไม่ได้ซึ่งเป็นตัวอักษรคล้ายอีแร้งและตัวอักษรอังก์ซึ่งมีความหมายในเชิงศาสนา รวมถึงคู่มือเกมที่เปลี่ยนรายละเอียดเกี่ยวกับอกานิมว่าเป็นพ่อมดแทนที่จะเป็นนักบวชและได้ลบรายละเอียดที่มาดังเดิมซึ่งบอกว่าเขาถูกส่งมาโดยพระเจ้าซึ่งมีความเกี่ยวพันทางศาสนาด้วย

เพลง

เพลงในอะลิงก์ทูเดอะพาสต์แต่งโดย โคจิ คอนโดะ ซึ่งธีมโอเวอร์เวิร์ลดได้ถูกนำมาใช้ในเกมอีกครั้งในฉากโลกแห่งแสงและตอนท้ายเครดิต เพลงในอะลิงก์ทูเดอะพาสต์ได้กลายมาเป็นเพลงประจำซีรีส์ในเวลาต่อมา เช่น เพลงกล่อมของเซลด้า(Zelda's Lullaby) เพลงประจำตัวกานอนดอร์ฟ เพลงปราสาทไฮรูล เพลงหมู่บ้านคาคาริโกะ รวมถึงเพลงหน้าจอก่อนเข้าเกม และยังมีการออกขายแผ่นซาวน์แทร็ค เดอะเลเจนด์ออฟเซลดา:ซาวน์แอนด์ดราม่า โดยที่แผ่นแรกจะเป็นเพลงในเกมเวอร์ชันเรียบเรียงใหม่ รวมถึงโบนัสแทร็คยาว 44 นาที แผ่นที่สองจะเป็นเพลงในเกมเวอร์ชันต้นฉบับ รวมถึงเพลงจากภาคแรกยาว 54 นาที