เตียวเหลง (ค.ศ. 34–156 ตามความเชื่อ) มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า จาง หลิง (จีนตัวย่อ: 张陵; จีนตัวเต็ม: 張陵; พินอิน: Zhāng Líng; เวด-ไจลส์: Chang Ling) ชื่อรอง ฝู่ฮั่น (จีนตัวย่อ: 辅汉; จีนตัวเต็ม: 輔漢) เป็นอาทิปรมาจารย์นักพรตเต๋าสมัยราชวงศ์ฮั่น ปรมจารย์ลัทธิเต๋านิกายอู๋โตฺ๋วหมี่เต้า (หรือสำนักข้าวสารห้าทะนาน)[1]เตียวเหลงเป็นที่รู้จักในนาม จางเต้าหลิง (张道陵; 張道陵; Zhāng Dàolíng; Chang Tao-ling), จางเทียนซือ (張天師, Zhāng tiānshī), จู้เทียนซือ (祖天師, Zǔtiānshī) หรือ เจินอี้เจินเหริน (正一真人 - Zhengyi Zhenren) ในลัทธิเต๋า มักปรากฏทิพยรูปโดยทรงพาหนะคือพยัคฆ์ ในลัทธิเต๋าบางนิกายพระองค์พร้อมด้วย กั่วเหี่ยง (Ge Xuan) ข้อฉิ้น (许逊) และ ซ่าโส่วเจียน (萨守坚 - Sa Shoujian) ได้รับการยกย่องเป็น "จตุรคุรุสวรรค์" (四大天師 - Four Celestial Masters)[2]