เพลสิโอซอร์ (
อังกฤษ: Plesiosaurs;
/ˌpliːsiəˈsɔːriə,_ʔziʔ/;
[1][2] กรีกโบราณ: πλησίος, plesios, หมายถึง "ใกล้ถึง" และ
Sauria หมายถึง กิ้งก่า) เป็นกลุ่มของ
สัตว์เลื้อยคลานทะเลขนาดใหญ่ที่สูญพันธุ์ไปแล้ว ตั้งแต่ยุค
ครีเตเชียสเมื่อราว 65 ล้านปีก่อน ที่อยู่ในอันดับ Plesiosauriaเพลสิโอซอร์ ปรากฏตัวตั้งแต่ยุค
ไทรแอสซิกตอนปลาย (ประมาณ 230 ล้านปีก่อน
[3]) มีคอยาว แต่หัวเล็ก ในปากมีฟันแหลมคม สามารถว่ายน้ำได้อย่างรวดเร็วคล่องแคล่ว และสามารถลอยตัวผ่านน้ำได้ ฟันมีลักษณะรูปกรวยมีความแหลมคมแข็งแรงมากพอที่จะฆ่าสัตว์น้ำต่าง ๆ กินเป็นอาหารได้ และด้วยความยาวลำตัวที่มากถึง 15 เมตรเป็นอย่างน้อย จึงทำให้เพลสิโอซอร์ได้ชื่อว่าเป็นอสุรกายแห่งท้องทะเลใน
ยุคก่อนประวัติศาสตร์ด้วยความที่เป็นสัตว์นักล่าที่อยู่บนสุดของ
ห่วงโซ่อาหารทั้งนี้ เพลสิโอซอร์มีอยู่ด้วยกันหลายชนิด เช่น
อีลาสโมซอรัส (Elasmosaurus platyurus),
เพลสิโอซอรัส (Plesiosaurus dolichodeirus) หรือ
ฟุตาบะซอรัส (Futabasaurus suzukii) พบกระจายพันธุ์ในท้องทะเลต่าง ๆ ทั่วโลก ตั้งแต่แถบอาร์กติกจนถึง
ขั้วโลกใต้ในปัจจุบัน เชื่อกันว่าเพลสิโอซอร์ล่าสัตว์น้ำต่าง ๆ เช่น ปลา, หมึก กินเป็นอาหาร แต่ก็มีบางทฤษฎีที่เชื่อว่าเพลสิโอซอร์ไม่สามารถยกส่วนหัวหรือคอขึ้นพ้นผิวน้ำได้ และจากการศึกษาล่าสุดของ
นักบรรพชีวินวิทยากลุ่มหนึ่ง โดยการใช้แบบจำลองส่วนหัวและฟันของเพลสิโอซอร์พบว่า การสบกันของฟันอาจเป็นไปได้ว่าใช้ชีวิตด้วยการกรองกินเหมือนกับ
วาฬบาลีนหรือวาฬไม่มีฟัน ซึ่งไม่เคยพบพฤติกรรมเช่นนี้ในสัตว์เลื้อยคลานทางทะเลชนิดอื่น ๆ มาก่อน โดยอาจเป็น
วิวัฒนาการเบนเข้า เนื่องจากทั้งวาฬและเพลสิโอซอร์นั้นมิได้มีส่วนใดเกี่ยวข้องกันเลยแต่ประการใด แต่ทั้งนี้ก็ยังต้องเป็นเรื่องที่ต้องศึกษากันต่อไป
[4]โดยเพลสิโอซอร์ มักถูกอธิบายว่าเป็นสัตว์ที่ยังหลงเหลืออยู่มาจนถึงปัจจุบัน อันเป็นที่มาของ
สัตว์ประหลาดทะเลสาบตลอดจน
สัตว์ประหลาดทะเลหรือ
มังกรทะเล ที่พบตามแหล่งน้ำต่าง ๆ จนถึงทะเลหรือมหาสมุทรทั่วโลก เช่น
เนสซี หรือสัตว์ประหลาดล็อกเนสส์ในสก๊อตแลนด์,
มอแรก ในสก๊อตแลนด์,
แชมป์ ในพรมแดนสหรัฐอเมริกาและแคนาดา,
โอโกโปโก ในแคนาดา เป็นต้น
[5]