เนื้อหาในมหานิบาตมีเพียงคาถา 10 บท กล่าวถึงคุณประโยชน์แห่งการเจริญเมตตากับมิตร โดยมีเนื้อหาในภาษาบาลี พร้อมคำแปลในภาษาไทยดังนี้

ปหูตภโกฺข [พหุตฺตภโกฺข (ก.)] ภวติ, วิปฺปวุโฎฺฐ [วิปฺปวุโตฺถ (สี. ปี.), วิปฺปมุโตฺต (ก.)] สกํ [สกา (สี. ปี.)] ฆรา; พหู นํ อุปชีวนฺติ, โย มิตฺตานํ น ทุพฺภติฯ [4]

บุคคลผู้ใดมิได้ประทุษร้ายเหล่ามิตร ชนเป็นอันมากอาศัยบุคคลผู้นั้นเลี้ยงชีพ บุคคลผู้นั้นจากเรือนของตนไปที่ไหนๆ ย่อมมีภักษาหารมากมาย [5]

ยํ ยํ ชนปทํ ยาติ, นิคเม ราชธานิโย; สพฺพตฺถ ปูชิโต โหติ, โย มิตฺตานํ น ทุพฺภติฯ [6]

บุคคลผู้ใดมิได้ประทุษร้ายเหล่ามิตร บุคคลผู้นั้นไปสู่ชนบท นิคม ราชธานีใดๆ ย่อมเป็นผู้อันหมู่ชนในที่นั้นๆ ทั้งหมดบูชา [7]

นาสฺส โจรา ปสาหนฺติ [ปสหนฺติ (สี. สฺยา. ปี.)], นาติมญฺญนฺติ ขตฺติยา [นาติมเญฺญติ ขตฺติโย (สี. สฺยา. ปี.)]; สเพฺพ อมิเตฺต ตรติ, โย มิตฺตานํ น ทุพฺภติฯ [8]

บุคคลผู้ใดมิได้ประทุษร้ายเหล่ามิตร โจรทั้งหลายไม่ข่มเหงบุคคลผู้นั้น กษัตริย์ก็มิได้ดูหมิ่นบุคคลผู้นั้น บุคคลผู้นั้นย่อมข้ามพ้นหมู่อมิตรทั้งปวง [9]

อกฺกุโทฺธ สฆรํ เอติ, สภายํ [สภาย (สี. สฺยา. ปี.)] ปฎินนฺทิโต; ญาตีนํ อุตฺตโม โหติ, โย มิตฺตานํ น ทุพฺภติฯ [10]

บุคคลผู้ใดมิได้ประทุษร้ายเหล่ามิตร บุคคลผู้นั้นจะมาสู่เรือนของตนด้วย มิได้โกรธเคืองใครๆ มาได้ความยินดีปรีดาในสภาที่ประชุม เป็นผู้สูงสุดของหมู่ญาติ [11]

สกฺกตฺวา สกฺกโต โหติ, ครุ โหติ สคารโว [ครุโก โหติ คารโว (ก.)]; วณฺณกิตฺติภโต โหติ, โย มิตฺตานํ น ทุพฺภติฯ [12]

บุคคลผู้ใดมิได้ประทุษร้ายเหล่ามิตร บุคคลผู้นั้นสักการะคนอื่น ก็จะเป็นผู้อันคนอื่นสักการะตน เคารพคนอื่น ก็จะเป็นผู้อันคนอื่น เคารพตน ย่อมเป็นผู้ได้รับความยกย่องและเกียรติคุณ [13]

ปูชโก ลภเต ปูชํ, วนฺทโก ปฎิวนฺทนํ; ยโส กิตฺติญฺจ ปโปฺปติ, โย มิตฺตานํ น ทุพฺภติฯ [14]

บุคคลผู้ใดมิได้ประทุษร้ายเหลามิตร บุคคลผู้นั้นบูชาผู้อื่น ก็ย่อมได้บูชาตอบ ไหว้ผู้อื่น ก็ย่อมได้ไหว้ตอบ และย่อมถึงยศและเกียรติ [15]

อคฺคิ ยถา ปชฺชลติ, เทวตาว วิโรจติ; สิริยา อชหิโต โหติ, โย มิตฺตานํ น ทุพฺภติฯ [16]

บุคคลผู้ใดมิได้ประทุษร้ายเหล่ามิตร บุคคลผู้นั้นย่อมรุ่งเรืองดุจกองเพลิง ย่อมไพโรจน์ดุจเทวดา มีสิริประจำตัว [17]

คาโว ตสฺส ปชายนฺติ, เขเตฺต วุตฺตํ วิรูหติ; วุตฺตานํ ผลมสฺนาติ, โย มิตฺตานํ น ทุพฺภติฯ [18]

บุคคลผู้ใดมิได้ประทุษร้ายเหล่ามิตร โคทั้งหลายของบุคคลผู้นั้นย่อมเกิด พืชที่หว่านไว้ในนาย่อมงอกงาม บุคคลผู้นั้นย่อมได้บริโภคผลของพืชที่หว่านไว้ [19]

ทริโต ปพฺพตาโต วา, รุกฺขโต ปติโต นโร; จุโต ปติฎฺฐํ ลภติ, โย มิตฺตานํ น ทุพฺภติฯ [20]

บุคคลผู้ใดมิได้ประทุษร้ายเหล่ามิตร บุคคลผู้นั้นตกเหว ตกภูเขา หรือตกต้นไม้ ย่อมได้ที่พึ่งอาศัยไม่เป็นอันตราย [21]

วิรูฬฺหมูลสนฺตานํ, นิโคฺรธมิว มาลุโต; อมิตฺตา นปฺปสาหนฺติ, โย มิตฺตานํ น ทุพฺภติฯ [22]

บุคคลผู้ใดมิได้ประทุษร้ายเหล่ามิตร เหล่าอมิตรย่อมย่ำยีบุคคลผู้นั้นไม่ได้ ดุจต้นไทรมีรากและย่านงอกงาม พายุไม่อาจพัดพานให้ล้มได้ ฉะนั้น [23]