เรื่องเล่าการทรงสร้างในปฐมกาล (อังกฤษ: Genesis creation narrative) เป็นเรื่องปรัมปราการทรงสร้างของทั้งศาสนายูดาห์และศาสนาคริสต์[1] เรื่องเล่าประกอบด้วย 2 เรื่องย่อย เทียบได้กับสองบทแรกของหนังสือปฐมกาล เรื่องย่อยแรกคือเรื่องเอโลฮิม (คำในภาษาฮีบรูที่มีความหมายว่าพระเป็นเจ้า) สร้างสวรรค์และโลกใน 6 วัน แล้วทรงหยุดพักและอวยพรในวันที่ 7 (คือวันสะบาโต) ในเรื่องย่อยที่สอง พระเจ้า (ซึ่งตอนนี้เรียกด้วยพระนามว่าพระยาห์เวห์) สร้างอาดัมมนุษย์ผู้ชายคนแรกจากผงคลี พระองค์ให้อาดัมอยู่ในสวนเอเดนและให้เป็นผู้ปกครองสัตว์ทั้งปวง พระองค์สร้างเอวามนุษย์ผู้หญิงคนแรกจากกระดูกซี่โครงของอาดัมให้เป็นคู่ของอาดัม ผู้เขียนของเรื่องเล่าการทรงสร้างในภาษาฮีบรูยืมแนวเรื่องมาจากประมวลเรื่องปรัมปราเมโสโปเตเมีย แต่ปรับให้เข้ากับความเชื่อเอกเทวนิยมของพวกตน[2] ร่างหลักฉบับแรกของเบญจบรรณ (ชุดหนังสือห้าเล่มที่เริ่มด้วยหนังสือปฐมกาลและจบด้วยหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ) เชื่อว่าแต่งขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 7 หรือ 6 ก่อนคริสตกาล (Jahwist source) และภายหลังได้ขยายความเพิ่มเติมโดยนักเขียนคนอื่น ๆ (Priestly source) กลายเป็นงานเขียนที่คล้ายคลึงกับหนังสือปฐมกาลที่เป็นที่รู้จักในปัจจุบัน[3] เรื่องเล่าที่รวมเข้าด้วยกันเป็นบทวิจารณ์เทววิทยาของเมโสโปเตเมีย โดยหนังสือปฐมกาลเห็นพ้องกับความเชื่อเอกเทวนิยมและปฏิเสธความเชื่อพหุเทวนิยม[4]งานเขียนทางวิชาการมักเรียกหนังสือปฐมกาลว่าเป็นเรื่องปรัมปรา ขณะที่ผู้เขียนปฐมกาล 1-11 ลดความเป็นเรื่องปรัมปราในเรื่องเล่าลงโดยการลบเรื่องปรัมปราของชาวบาบิโลนและองค์ประกอบต่าง ๆ ที่ไม่สอดคล้องกับความเชื่อของตน แต่ยังคงความเป็นเรีื่องปรัมปราในแง่ของการเป็นเรื่องราวต้นกำเนิด[5]