เมื่อเล่าเสี้ยนได้ขึ้นครองราชย์ เป็นฮ่องเต้ที่ทรงเปี่ยมล้นไปด้วยความเมตตา และกตัญญูต่อขงเบ้งผู้มีพระคุณ โดยเชื่อฟังขงเบ้งประดุจพระราชบิดา ทรงเชื่อทุกคำแนะนำของขงเบ้ง และหลงคารมของฮุยโฮ ขันทีจอมยุยง เมื่อสิ้นขงเบ้งไป ได้ให้คนไปถามว่า แล้วจะให้ใครทำหน้าที่แทนที่ขงเบ้ง ในบั้นปลายของอาณาจักรจ๊กก๊ก เมื่อกองทัพของวุยก๊กยกมา 2 ทาง พระเจ้าเล่าเสี้ยนเอาแต่หลงไสยศาสตร์ ท้ายที่สุดก็ยอมแพ้ต่อเตงงาย แม่ทัพวุยก๊กอย่างสิ้นเชิง โดยที่ยังมิได้ต่อสู้ ซึ่งทำให้ เล่าขำ บุตรชายคนโตของพระเจ้าเล่าเสี้ยนฆ่าตัวตายไปพร้อมกับบุตรและภรรยาที่ศาลพระเจ้าเล่าปี่ เนื่องจากไม่อาจรักษาบ้านเมืองไว้ได้ และในที่สุดจ๊กก๊กก็เสียแก่วุยก๊ก พระเจ้าเล่าเสี้ยนจึงถือเป็นฮ่องเต้องค์สุดท้ายของราชวงศ์ฮั่น เมื่อถูกออกจากราชบัลลังก์แล้ว สุมาเจียวได้สถาปนาเล่าเสี้ยนให้เป็น ตันหลิวอ๋อง และให้อยู่ที่เสฉวนต่อไป เพื่อซื้อใจราษฎร แต่อยู่ได้ไม่นานก็เรียกตัวเข้าลกเอี๋ยง เนื่องจากยังไม่วางใจและเมื่อไปอยู่ที่ลกเอี๋ยง ครั้งหนึ่ง สุมาเจียวได้จัดงานเลี้ยง ระหว่างนั้นกำลังดูระบำเสฉวน สุมาเจียวคิดลองใจเลยแสร้งถามไปว่า "อันลกก๋ง คิดถึงเสฉวนไหม" เล่าเสี้ยน ตอบว่า

"อยู่ที่นี่สนุกดี ไม่คิดถึงเสฉวนเลย" (此間樂，不思蜀)

คำตอบของเล่าเสี้ยนนั้นกลายมาเป็นที่มาของสำนวนจีนว่า "สุขจนลืมจ๊ก" (乐不思蜀 , lè bù sī shǔ) ซึ่งหมายถึงผู้ที่มีความสุขจนลืมรากเหง้าของตนเอง[1] ขับเจ้ง ขุนนางของจ๊กก๊กที่อยู่ที่นั่นด้วยจึงกระซิบบอกว่า "เขาถามพระองค์เพื่อลองใจ ถ้าพระองค์ตอบว่า ศพของเสด็จพ่ออยู่ที่เสฉวน คิดถึงเสฉวนทุกวัน เขาก็จะปล่อยเรากลับไปเสฉวน" สุมาเจียวได้ยินดังนั้น จึงถามย้ำอีกครั้งว่า "คิดถึงเสฉวนไหม" เล่าเสี้ยนตอบอย่างที่ขับเจ้งสอน พร้อมกับร้องไห้พร้อมกับขุนนางของตนทั้งหมด สุมาเจียวจึงถามว่า "ทำไม ท่านถึงตอบเหมือนที่ขับเจ้งบอกเลยล่ะ" เล่าเสี้ยนก็ตอบไปอย่างซื่อว่า "ใช่ ขับเจ้งบอกข้าพเจ้าเอง" สุมาเจียวและเหล่าบรรดาขุนนางฝ่ายวุยจึงหัวเราะเยาะและวางใจได้ว่า เล่าเสี้ยนจะไม่คิดทรยศแน่นอน

นักประวัติศาสตร์บางคนได้ทั้งข้อสังเกตว่า แท้จริงนั้นการตอบของเล่าเสี้ยนนั้นเป็นการตอบอย่างฉลาดหลักแหลม โดยแสดงให้เห็นถึงความไม่ทะเยอทะยานเพื่อให้สุมาเจียวเชื่อ

เล่าเสี้ยนสวรรคตในปีที่ 7 ที่พระเจ้าสุมาเอี๋ยนครองราชย์ ตรงกับปี พ.ศ. 815