หน่วยเวเบอร์สามารถนิยามขึ้นมาได้จากกฎของฟาราเดย์ ซึ่งเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงของฟลักซ์แม่เหล็กผ่านวงล้อมสนามแม่เหล็กรอบ ๆ วงนั้น ซึ่งการเปลี่ยนแปลงฟลักซ์แม่เหล็ก 1 เวเบอร์ต่อวินาที จะทำเหนี่ยวนำให้เกิดแรงเคลื่อนไฟฟ้า 1 โวลต์ (ทำให้เกิดความต่างศักย์ไฟฟ้า 1 โวลต์ทั้ง 2 ขั้วของวงจร)

“

เวเบอร์ (หน่วยของฟลักซ์แม่เหล็ก) — เวเบอร์เป็นฟลักซ์แม่เหล็กที่เชื่อมขั้ว ๆ หนึ่งของวงจร ซึ่งจะเหนี่ยวนำให้เกิดแรงเคลื่อนไฟฟ้า 1 โวลต์ หากแรงเคลื่อนไฟฟ้าลดลงเหลือ 0 ในอัตราสม่ำเสมอใน 1 วินาที[2]

”

โดยปกติแล้วหน่วยเวเบอร์สามารถแสดงเป็นหน่วยอื่นแทนได้มากมายดังต่อไปนี้

W b = k g ⋅ m 2 s 2 ⋅ A = Ω ⋅ C = V ⋅ s = H ⋅ A = T ⋅ m 2 = J A = 10 8 M x {\displaystyle \mathrm {Wb} ={\dfrac {\mathrm {kg} {\cdot }\mathrm {m} ^{2}}{\mathrm {s} ^{2}{\cdot }\mathrm {A} }}=\Omega {\cdot }{\text{C}}=\mathrm {V} {\cdot }\mathrm {s} =\mathrm {H} {\cdot }\mathrm {A} =\mathrm {T} {\cdot }\mathrm {m} ^{2}={\dfrac {\mathrm {J} }{\mathrm {A} }}=10^{8}\mathrm {Mx} }

โดยที่Wb = เวเบอร์
Ω = โอห์ม
C = คูลอมบ์
V = โวลต์
T = เทสลา
J = จูล
m = เมตร
s = วินาที
A = แอมแปร์
H = เฮนรี
Mx = แมกซ์เวลล์