เว่ย์ชื่อชุนชิว (จีน: 魏氏春秋; พินอิน: Weìshì Chūnqiū) หรือ พงศาวดารตระกูลวุย เป็นตำราประวัติศาสตร์จีนเกี่ยวกับราชวงศ์ของรัฐวุยก๊ก (魏 เว่ย์) ในยุคสามก๊กของจีน[1] เขียนโดยซุน เชิ่ง (孫盛) นักประวัติศาสตร์ในยุคราชวงศ์จิ้นตะวันตกในคริสต์ศตวรรษที่ 4[2] มีทั้งหมด 20 เล่มปัจจุบันเว่ย์ชื่อชุนชิวสูญหายไปแล้ว เนื้อหาที่หลงเหลืออยู่ของเว่ย์ชื่อชุนชิวปรากฏเฉพาะในอรรถาธิบายหรือคำอธิบายประกอบของหนังสือเล่มอื่น ตัวอย่างเช่น เว่ย์ชื่อชุนชิวได้รับการอ้างอิงโดยเผย์ ซงจือ (裴松之) ในอรรถาธิบายที่แทรกในจดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อ)