อุปสงค์มวลรวม-อุปทานมวลรวม

แบบจำลองเอดี-เอเอส เป็นแบบจำลองพื้นฐานในการอธิบายเศรษฐกิจมหภาค

ไอเอส-แอลเอ็ม

แบบจำลองไอเอส-แอลเอ็มแสดงถึงการประสานกันของอัตราดอกเบี้ยและผลผลิตที่ทำให้เกิดดุลยภาพในตลาดสินค้าและตลาดเงิน ตลาดสินค้าได้แสดงผ่านดุลยภาพในการลงทุนและการออม (ไอเอส) ส่วนตลาดเงินได้แสดงดุลยภาพในอุปทานเงินและความชื่นชอบในสภาพคล่อง เส้นไอเอสประกอบด้วยจุดหลายๆ จุดที่การลงทุน เมื่ออัตราดอกเบี้ยคงที่ เท่ากับการออม เมื่อผลผลิตคงที่

เส้นโค้งไอเอสมีความชันลดลงเพราะผลผลิตและอัตราดอกเบี้ยมีความสัมพันธ์แบบผกผันกันในตลาดสินค้า

แบบจำลองการเจริญเติบโต

แบบจำลองการเจริญเติบโตแบบนีโอคลาสสิคของโรเบิร์ต โซโลว์ กลายเป็นแบบจำลองมาตรฐานในการอธิบายการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจในระยะยาว แบบจำลองเริ่มจากฟังก์ชันการผลิตที่รายได้ประชาชาติเป็นผลผลิตของปัจจัยนำเข้าสองอย่าง คือทุนและแรงงาน แบบจำลองโซโลว์สมมติว่าทุนและแรงงานถูกใช้ในอัตราที่คงที่โดยที่ไม่มีความผันผวนของอัตราว่างงาน และการใช้กำลังการผลิตที่มักจะพบได้ในวัฏจักรธุรกิจ

การเพิ่มขึ้นในผลผลิต หรือการเติบโตทางเศรษฐกิจ สามารถเกิดขึ้นได้เฉพาะหากเกิดการเพิ่มขึ้นของการสะสมทุน ประชากรที่มากขึ้น และการเปลี่ยนแปลงในเทคโนโลยีที่นำไปสู่ผลิตภาพที่มากขึ้น (ผลิตภาพของปัจจัยรวม) การเพิ่มขึ้นในอัตราการออมส่งผลต่อการเพิ่มขึ้นเพียงชั่วคราวเนื่องจากระบบเศรษฐกิจผลิตทุนมากขึ้น ซึ่งนำไปสู่การเพิ่มผลผลิต แต่อย่างไรก็ดี นำไปสู่ที่ว่าค่าเสื่อมจะจำกัดการขยายตัวของทุน ทำให้การออมจะนำมาใช้เพื่อชดเชยทุนที่เสื่อมลงไป และเงินออมจะไม่พอที่จะจ่ายให้เกิดการขยายตัวของทุนอีก แบบจำลองโซโลว์ยังแนะนำว่าการเติบโตทางเศรษฐกิจในรูปของผลผลิตต่อหน่วยขึ้นอยู่กับแค่เพียงความก้าวหน้าในเทคโนโลยีที่ทำให้ผลิตภาพเพิ่มขึ้น

ในทศวรรษ 1980 และ 1990 ทฤษฎีการเจริญเติบโตจากภายในได้พัฒนาขึ้นเพื่อท้าทายทฤษฎีการเติบโตแบบนีโอคลาสสิค ชุดแบบจำลองนี้อธิบายการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจผ่านปัจจัยอื่นอาทิ ผลตอบแทนเพิ่มขึ้นจากการขยายการผลิต และการเรียนรู้จากการทำงาน ซึ่งถูกกำหนดมาจากภายในแทนที่จะใช้การพัฒนาเทคโนโลยีจากภายนอกเมื่อดังที่ใช้ในการอธิบายการเติบโตในแบบจำลองโซโลว์