แกนกลางของปักกิ่ง (จีน: 北京中轴线; อังกฤษ: The Central Axis of Beijing) เป็นแนวแกนกลางของกรุงปักกิ่ง สาธารณรัฐประชาชนจีน ทอดยาวเป็นแนวเส้นตรงทิศเหนือ-ทิศใต้ ความยาว 7.86 กิโลเมตร เริ่มต้นจากทิศใต้ที่ ประตูหย่งติ้ง ลากเป็นเส้นตรงไปทางทิศเหนือผ่านจตุรัสเทียนอันเหมิน ประตูอันเหมิน จนถึงพระราชวังต้องห้าม ประตูอู่ พระที่นั่งไท่เหอ ซึ่งถือว่าเป็นจุดกึ่งกลางกรุงปักกิ่งพอดี ผ่านกลางพระราชวังผ่านเนินเขาจิ่งชาน จนไปจบที่หอระฆังและกลอง[1]เมื่อวันที่ 29 มกราคม พ.ศ. 2556 ได้รับการขึ้นบัญชีรายชื่อเบื้องต้นมรดกโลกของยูเนสโก[2] แกนกลางของปักกิ่งนั้นมีความสำคัญในโครงการเทศบาลของปักกิ่งประวัติความเป็นมาของแกนกลางของปักกิ่ง การศึกษาเชื่อว่าแกนนี้ไม่ได้ขยายไปในแนวเหนือใต้ตรง ๆ แต่มีความเอียงเล็กน้อย 2 องศาแกนกลางนี้ถูกออกแบบ เริ่มต้นตั้งแต่ราชวงศ์หยวนได้สร้างเมืองหลวงของราชวงศ์หยวนคือ "ต้าดู" ทางตะวันออกเฉียงเหนือของปักกิ่งในปัจจุบัน เพื่อให้สอดคล้องกับแหล่งแซนาดู ซึ่งเป็นเมืองหลวงแห่งอื่นของอาณาจักร[3] มีแกนกลางของเมืองยาว 3.7 กิโลเมตร จากนั้นเมื่อราชวงศ์หมิงขึ้นมาปกครองจึงนำแนวคิดการสร้างเมืองหลวงของราชวงศ์หยวนมาใช้และพัฒนาต่อในการสร้างกรุงปักกิ่ง หลังจากการพัฒนาของราชวงศ์หมิงและชิงในที่สุดแกนกลางของปักกิ่งก็ขยายไปถึง 7.86 กิโลเมตร[4]