แครมบรูว์เลปรากฏชื่ออยู่ในตำราทำอาหารของพ่อครัวฟร็องซัว มาซียาโล (François Massialot) ฉบับปี ค.ศ. 1691[2] แต่ในตำราทำอาหารของมาซียาโล ฉบับปี ค.ศ. 1731 เรียกแครมบรูว์เลว่า "แครม็องแกลซ" หรือครีมแบบอังกฤษ (crème anglaise)[3] ในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 18 ของหวานชนิดนี้มีชื่อเรียกว่า "เบินต์ครีม" หรือครีมเผา (burnt cream) ในภาษาอังกฤษ

ส่วนในบริเตนใหญ่ มีการแนะนำแครมบรูว์เลอีกชนิดหนึ่งให้เป็นที่รู้จักในวิทยาลัยทรินิตี มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ ในปี ค.ศ. 1879 แครมบรูว์เลชนิดนั้นจึงมีชื่อท้องถิ่นว่า "ครีมทรินิตี" (Trinity Cream) หรือ "ครีมเผาแบบเคมบริดจ์" (Cambridge burnt cream) อย่างไรก็ตาม ครีมทรินิตีก็ไม่ได้รับการคิดค้นขึ้นที่มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์แต่อย่างใด[4] กล่าวกันว่าสูตรของครีมทรินิตีมาจากแอเบอร์ดีนไชร์ในสกอตแลนด์[5]