ในปี 214 ก่อนคริสตกาลซึ่งตรงกับสมัยราชวงศ์ฉิน แต้จิ๋วเป็นเพียงพื้นที่ที่ยังปราศจากการพัฒนาและตั้งชื่อเรียก และเป็นส่วนหนึ่งของเขตการปกครองหนานไห่ (南海郡) ล่วงมาถึงสมัยราชวงศ์จิ้นตะวันออก ได้มีการก่อตั้งเขตไห่หยาง (海陽縣) ขึ้น แต้จิ๋วจึงได้เป็นเมืองซึ่งขึ้นกับเขตการปกครองตงกวัน (東官郡)

เมื่อปี พ.ศ. 956 (ค.ศ. 413) เขตการปกครองตงกวันได้เปลี่ยนชื่อเป็นเขตการปกครองอี้อัน (義安郡) หรือหงี่อังในภาษาแต้จิ๋ว และในต้นรัชสมัยของราชวงศ์สุย ปี พ.ศ. 1133 (ค.ศ. 590) ก็ได้เปลี่ยนมาเป็นเขตเมืองเอกชื่อว่า สวินโจว (循州) และต่อมาในปี พ.ศ. 2457 รัฐบาลสาธารณรัฐจีนได้รวมเขตเฉาและสวินเข้าด้วยกัน ให้ชื่อว่าเขตเฉาสวิน

ในช่วงระยะเวลาสั้นสมัยราชวงศ์สุยและต้นราชวงศ์ถัง เขตไห่หยางเคยถูกเรียกว่าอี้อันด้วย ชื่อเขตนี้ยังคงเป็นไห่หยางจนกระทั่งปี พ.ศ. 2457 จึงได้ถูกเปลี่ยนเป็นเฉาอันเพื่อป้องกันไม่ให้สับสนกับเขตไห่หยางในมณฑลชานตง