แผนภาพแสดงความแตกต่างระหว่างแบคทีเรียดื้อยากับแบคทีเรียปกติที่ไม่ดื้อยา เมื่อมีการติดเชื้อแบคทีเรียที่ไม่ดื้อยาจะเกิดการแบ่งตัวเพื่อเพิ่มจำนวนของเชื้อดังกล่าวในร่างกาย แต่เมื่อได้รับการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะ เชื้อแบคทีเรียเหล่านั้นก็จะตาย แต่ในกรณีของแบคทีเรียดื้อยากลับมีการเพิ่มขึ้นของแบคทีเรียดังกล่าวมากขึ้น แม้จะได้รับการรักษาด้วยยาปฏิชีวนะสูตรมาตรฐานก็ตาม[17]

องค์การอนามัยโลกได้ให้คำนิยามของ จุลชีพดื้อยา ว่าเป็น จุลชีพที่ทนต่อยาต้านจุลชีพที่เคยมีประสิทธิภาพดีในการรักษาโรคที่เกิดจากการติดเชื้อจุลชีพดังกล่าว[3] ทั้งนี้การดื้อต่อยาปฏิชีวนะนี้เกิดขึ้นในจุลชีพเท่านั้น คนหรืออวัยวะที่เกิดการติดเชื้อจุลชีพนั้นไม่อาจก่อให้เกิดการดื้อยาปฏิชีวนะได้[18] ในปี ค.ศ. 2014 ด้วยความรุนแรงของการดื้อยาของจุลชีพทำให้องค์การอนามัยโลก (World Health Organization) ประกาศให้ปัญหาการดื้อยาของเชื้อแบคทีเรียเป็น "ปัญหาสำคัญเร่งด่วนที่สุดที่เกิดขึ้นในทุกภูมิภาคทั่วโลกและทุกคนล้วนจะต้องได้รับผลกระทบจากปัญหานี้ ไม่ว่าวัยใด หรือประเทศใดก็ตาม – การดื้อยานี้ทำให้แบคทีเรียเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม ดังนั้น ยาปฏิชีวนะที่เคยใช้ได้ผลจะไม่สามารถใช้งานได้กับคนที่ต้องการการรักษาโรคที่เกิดติดเชื้อนี้ - นี่จึงถือเป็นภัยคุกคามหลักต่อการสาธารณสุขในปัจจุบัน"[19][20]