แผนการดอวส์ได้เป็นการกระตุ้นเศรษฐกิจของเยอรมนีในระยะสั้น และยังเป็นการลดภาระจากค่าปฏิกรรมสงครามที่เยอรมนีต้องชำระ ทำให้ค่าเงินมีเสถียรภาพยิ่งขึ้น และมีการลงทุนเข้ามาจากต่างชาติมากขึ้น และให้เงินกู้แก่ตลาดเยอรมนี อย่างไรก็ตาม แผนการดังกล่าวทำให้เศรษฐกิจของเยอรมนีต้องผูกพันกับตลาดและเศรษฐกิจต่างประเทศ ดังนั้น เมื่อตลาดสหรัฐอเมริกาได้รับกระทบจากภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ ทำให้เศรษฐกิจเยอรมนีตกต่ำอย่างหนักเช่นเดียวกับส่วนอื่น ๆ ของโลก

ภายหลังจากสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง วงจรของการกู้ยืมเงินจากสหรัฐอเมริกา ซึ่งตกเป็นหนี้ค่าปฏิกรรมสงครามกับประเทศอื่น ๆ ในทวีปยุโรป ซึ่งต้องใช้หนี้ที่ตนติดค้างไว้กับสหรัฐอเมริกาอีกทอดหนึ่ง ทำให้เศรษฐกิจของโลกในขณะนั้นรวมศูนย์อยู่ที่สหรัฐอเมริกา

ส่วน ชาร์ลส์ จี. ดอวส์เป็นผู้รับรางวัลโนเบลสาขาสันติภาพในปี ค.ศ. 1925 ในฐานะเป็นผู้ริเริ่มแผนการดอวส์