แอนติโปรตอน (
อังกฤษ: antiproton) หรือชื่อที่รู้จักกันน้อยกว่าคือ
เนกาตรอน (
อังกฤษ: negatron) หรือ ผิดพลาด สัญลักษณ์ไม่มีนิยาม (อ่านว่า พีบาร์) เป็น
ปฏิยานุภาคของ
โปรตอน แอนติโปรตอนนั้นเสถียร แต่โดยทั่วไปมีอายุสั้น เพราะการชนกับโปรตอนจะทำให้อนุภาคทั้งสอง
ประลัยในการระเบิดของพลังงาน
พอล ดิแรกทำนายการมีอยู่ของแอนติโปรตอนซึ่งมีประจุไฟฟ้า -1 ตรงข้ามกับประจุไฟฟ้า +1 ของโปรตอน ในการบรรยายรางวัลโนเบลปี 1933
[1] ดิแรกได้รับรางวัลโนเบลสำหรับการตีพิมพ์
สมการดิแรกของเขาซึ่งทำนายการมีผลเฉลยบวกและลบของสมการพลังงาน ( E = m c 2 {\displaystyle E=mc^{2}} ) ของ
ไอน์สไตน์ เมื่อปี 1928 ก่อนหน้านี้ และการมีอยู่ของ
โพสิตรอน ปฏิยานุภาคของ
อิเล็กตรอน ซึ่งมีประจุบวกและสปินตรงข้ามกับอิเล็กตรอนแอนติโปรตอนได้รับการยืนยันเชิงทดลองในปี 1955 โดยนักฟิสิกส์
มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์ เอมิลิโอ เซอเกรและโอเวน แชมเบอร์เลน ซึ่งทั้งสองได้รับรางวัลโนเบลสาขาฟิสิกส์ในปี 1959 แอนติโปรตอนประกอบด้วยแอนติควาร์กขึ้น 2 ตัว และแอนติควาร์กลง 1 ตัว (uud) คุณสมบัติของแอนติโปรตอนที่มีการวัดทั้งหมดตรงกับคุณสมบัติของโปรตอน โดยมีข้อยกเว้นว่าแอนติโปรตอนมีประจุไฟฟ้าและโมเมนต์แม่เหล็กตรงข้ามกับโปรตอน คำถามที่ว่าสสารแตกต่างจากปฏิสสารอย่างไรนั้นยังไม่มีคำตอบ เพื่ออธิบายว่าเหตุใดเอกภพจึงรอดจาก
บิกแบงและเหตุใดปฏิสสารจึงเหลืออยู่น้อยมากในปัจจุบัน