พระเจ้าโจฮวน (อังกฤษ: Cáo Huàn; จีนตัวย่อ: 曹奂; จีนตัวเต็ม: 曹奐; พินอิน: Cáo Hùan) เป็นฮ่องเต้พระองค์สุดท้ายของวุย ก๊ก ซึ่งถูกสุมาเอี๋ยน (Sima Yan) ขับออกจากราชบังลังก์และสถาปนาราชวงศ์จิ้นขึ้นแทนที่ราชวงศ์วุยและเปลี่ยนชื่อก๊กจากวุยก๊กเป็นไต้จิ้นโจฮวน ตอนเกิดชื่อ โจฮวง (Cao Huang 曹璜 ) เป็นบุตรของโจฮู (Cao Yu) ซึ่งเป็นบุตรคนที่ 3 ของโจโฉกับนางฮวนฮูหยิน (บุตรคนโตของโจโฉกับนางฮวนฮูหยินคือโจฉอง ซึ่งได้ชื่อว่ามีสติปัญญาคิดวิธีชั่งน้ำหนักช้างได้ แต่เสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก) ในปี ค.ศ. 258 ขณะโจฮวนทรงมีพระชนมายุได้ 12 พรรษา ทรงได้รับการแต่งตั้งเป็น ดยุคแห่ง Changdao ( "Duke of Changdao District" (常道鄉公) ) ซึ่งอยู่ในเขตซานตง (Shandong)หลังจากพระเจ้าโจมอถูกปลงพระชนม์ พระองค์ได้รับเชิญให้ขึ้นครองราชย์และเปลี่ยนชื่อเป็นโจฮวน เนื่องจากชื่อเดิมของพระองค์เขียนคล้ายกับคำหลายคำที่ใช้กันทั่วไป (เช่น คำว่าเหลือง "yellow" (黃) หรือฮ่องเต้ "emperor" (皇)) โดยทั้งนี้เพื่อป้องกันการใช้ชื่อซ้ำกับพระองค์ (ตามธรรมเนียมจีน ดูที่ Naming taboo) ในรัชสมัยของพระองค์อำนาจต่าง ๆ ได้ตกอยู่กับตระกูลสุมาทั้งหมดแล้ว ในปี ค.ศ. 263 เมื่อทรงพระชนมายุได้ 17 พรรษาได้ทรงอภิเษกกับ นางเปียนฮูหยินและตั้งเป็นจักรพรรดินี ในปีแรก ๆ ในรัชสมัยของพระองค์มีการโจมตีจากจ๊กก๊ก (Shu) อย่างต่อเนื่องภายใต้การนำของเกียงอุย (Jiang Wei) แม้โดยส่วนมากทัพเกียงอุยจะถูกตีกลับโดยง่าย แต่ในที่สุดสุมาเจียว (Sima Zhao) ก็ตัดสินใจโจมตีจ๊กก๊กกลับด้วยกำลังทหาร 180,000 นายภายใต้การนำของจงโฮย (Zhong Hui) และเต็งงาย(Deng Ai) ในช่วงท้ายของ ค.ศ. 263 พระเจ้าเล่าเสี้ยน (Liu Shan) แห่งจ๊กก๊กได้ยอมจำนนต่อเต็งงายทำให้จ๊กก๊กล่มสลาย ต่อมาจงโฮยได้กล่าวหาเต็งงายว่าเป็นกบฏ และเข้ายึดอำนาจจากเต็งงาย ในต้นปี 264 จงโฮยได้วางแผนกับเกียงอุยเพื่อฟื้นฟูจ๊กก๊กและได้คิดกำจัดแม่ทัพวุยก๊กที่ไม่เห็นด้วยทั้งหมด แต่แม่ทัพวุยก๊กได้รวมตัวกันต่อต้านและสังหารจงโฮยและเกียงอุยเสีย ทำให้จ๊กก๊ก (ปัจจุบันคือ เสฉวน (Sichuan) ฉงชิง ( Chongqing) ยูนนาน (Yunnan) ทางใต้ของส่านซี (Shaanxi) และทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของ กานซู่ (Gansu)) ถูกผนวกเข้ากับแคว้นวุยโดยสมบูรณ์ ในปี 263 สุมาเจียวได้บังคับพระเจ้าโจฮวนให้มอบบรรดาศักดิ์เก้าขั้น (The Nine Bestowments) (Chinese: 九錫; pinyin: jǐu xī) แก่เขา ซึ่งเป็นการแสดงว่าขุนนางผู้ได้รับนั้นมีอำนาจบารมีมากและมีความตั้งใจที่จะยึดบัลลังก์ในไม่ช้า ในปี 264 สุมาเจียวได้รับการแต่งตั้งเป็นอ๋องแห่งจิ้น (Prince of Jin) ซึ่งเป็นขั้นสุดท้ายของการยึดบัลลังก์ สุมาเจียวได้ตายลงเสียก่อนในปี 265 สุมาเอี๋ยน (Sima Yan) ได้สืบทอดเจตนารมณ์ของบิดา บังคับพระเจ้าโจฮวนให้สละราชสมบัติ และก่อตั้งราชวงศ์จิ้น (Jin Dynasty) ส่วนโจฮวนได้รับการแต่งตั้งเป็นตันลิวอ๋อง (Prince of Chenliu) ซึ่งพระองค์อยู่ในตำแหน่งนั้นจนสิ้นพระชนม์ในปี 303 เมื่อพระชนม์มายุ 57 พรรษาในรัชกาลของพระเจ้าสุมาซอง (Sima Zhong โอรสของพระเจ้าสุมาเอี๋ยน)ไม่ได้มีบันทึกมากนักเกี่ยวกับพระเจ้าโจฮวนหลังสละราชสมบัติ โดยพระเจ้าสุมาเอี๋ยนได้ทรงอนุญาตให้โจฮวนใช้ธงจักรพรรดิ (imperial banner) และรถพระที่นั่งของจักรพรรดิ์ตามเดิม และอนุญาตให้โจฮวนไม่จำเป็นต้องเรียกตัวเองว่าอยู่ใต้การปกครองของพระเจ้าสุมาเอี๋ยน