สุภาพรสรุปการศึกษาระบบโซตัสว่า เป็นระบบที่เกิดประโยชน์สูงสุดในองค์กรหรือสถาบันที่มุ่งประสงค์ฝึกความแข็งแกร่งทางร่างกายและจิตใจ เช่น ทหาร ตำรวจ เป็นต้น แต่ในสถาบันศึกษาจะเกิดโทษมากกว่า อาจกล่าวได้เลยว่าโซตัสมุ่งหวังให้รุ่นน้องเชื่อง เพื่อยอมรับการจำกัดสิทธิของตน ผู้ใช้ระบบนี้มีการบิดเบือนเพื่อเป็นข้ออ้างในการใช้ใช้อำนาจอย่างบ้าคลั่ง อยากควบคุมบุคคลให้คลายสงสัย ให้นิยามผู้ที่เชื่อฟังและคล้อยตามว่าเป็นประชาชนที่ดี และกล่าวโทษผู้เห็นต่างว่าเป็นผู้ไม่ดี ไม่มีความรักชาติ เป็นบ่อเกิดของความแตกแยก[7]

กระแสต่อต้าน

ในปัจจุบัน กระแสต่อต้านโซตัสมีความสำเร็จระดับหนึ่ง โดยสามารถสร้างภาพลักษณ์ในแง่ลบให้กับโซตัสจนไม่มีใครกล้าอ้างเต็มปากว่าตนนิยมโซตัส ต้องพยายามหาเหตุผลมารองรับการกระทำของตนเอง และแก้ไขประเด็นที่ถูกโจมตีนั้น อย่างไรก็ตาม ในแง่ของความท้าทาย กระบวนการต่อต้านโซตัสยังไม่สามารถอธิบายได้ว่าทางกลุ่มต่อสู้กับอะไร และต่อสู้เพื่ออะไรอย่างชัดเจน จนบางทีอาจเหมารวมกลุ่มที่นิยมการรับน้อง แต่ไม่นิยมโซตัส และอาจทำให้เสียการสนับสนุนจากกลุ่มดังกล่าว[1] นอกจากนี้ กระบวนการต่อต้านโซตัสที่ผ่านมายังไม่เกิดประโยชน์เป็นรูปธรรม ทำให้เกิดความคิดเห็นหนึ่งว่า น่าจะมีการเรียกร้องให้รุ่นน้องลุกขึ้นมาต่อต้านระบบโซตัสบ้าง[1]

นักศึกษานายกสโมสรนิสิตของคณะวิศวกรรมศาสตร์แห่งหนึ่ง ให้สัมภาษณ์ว่า คิดว่าการหากโซตัสมีความรุนแรงอย่างที่ทางกลุ่มแอนตีโซตัสกล่าวหาจริง ๆ ก็ควรจะยกเลิก แต่การที่ทางกลุ่มมีอคติและเหมารวมว่าทุกกิจกรรมรับน้องเป็นโซตัสเช่นนี้ มันทำให้คนที่ไม่ได้ใช้ความรุนแรงพลอยโดนหางเลขไปด้วย หากจะเคลื่อนไหวจริงจังก็ควรระบุให้ชัดเจนไปเลยว่าใครใช้ความรุนแรง และว่า "อยากให้มองกิจรรมการรับน้องเหมือนอาหารหนึ่งจาน หากมีคนบอกเราว่ามันไม่อร่อย ก็อย่าเพิ่งด่วนสรุป ทำไมเราไม่ลองชิมดูก่อน จะได้รู้ว่ามันไม่อร่อยจริงหรือไม่ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเราต้องกินมันให้หมดจาน เราแค่ลองให้รู้ว่ามันเหมาะกับเราไหม"[1]