โดล กุลดัวร์ (แปลจาก
ภาษาซินดาริน: "เนินเขาแห่งอาถรรพ์") คือที่มั่นสำคัญของ
เซารอนใน
ป่าเมิร์ควู้ด ในจินตนิยายของ
เจ. อาร์. อาร์. โทลคีนเกี่ยวกับ
มิดเดิลเอิร์ธ โดยได้ถูกกล่าวถึงครั้งแรก (ในนาม "กรงขังมืดแห่ง
จอมขมังเวทย์") ในนิยาย
เดอะฮอบบิท ตัวเนินเขานั้นเต็มไปด้วยหินแข็ง และแห้งแล้ง มันตั้งอยู่บนจุดสูงสุดในทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ของป่า ก่อนที่เซารอนจะมาตั้งถิ่นฐาน มันถูกเรียกว่า "เนินเขาโล่งโกร๋น" วางแนวยาวไปทางเขตตะวันตกของป่า ตัดผ่าน
แม่น้ำอันดูอินจาก
ลอธลอริเอน ในข้อความกล่าวไว้ว่ามันปรากฏในนาม "โดล กุลดัวร์" ซึ่งมันน่าจะเป็นป้อมปราการสำคัญมากกว่าที่จะเป็นแค่เพียงเนินเขาธรรมดาตามที่กล่าวไว้ข้างต้น
คณะพันธมิตรแห่งแหวนสัมผัสถึงมันได้ ตอนที่พวกเขาอยู่ที่ลอธลอริเอนในช่วง
ยุคที่สอง ก่อนที่เซารอนจะมาตั้งมั่นอยู่ที่เนินเขานี้ เอลฟ์เผ่า
ซิลวันแห่งป่า
วู้ดแลนด์ภายใต้กษัตริย์
โอโรเฟอร์ บิดาของ
ธรันดูอิล ได้มาตั้งถิ่นฐานในเขตบริเวณรอบเนินเขานี้ แต่พวกเขาก็ถอนตัวขึ้นไปทางเหนือ เพื่อหลีกเลี่ยงการปะทะกับพวกลอริเอนและ
มอเรีย เหล่าเอลฟ์ชั้นสูงและ
พ่อมด ล่วงรู้ถึงความชั่วร้ายที่กำลังจะมาถึงใน
ยุคที่สาม เริ่มขึ้นประมานปี 1100 ของยุคที่สาม ในช่วงหลังๆของยุคที่สาม เซารอนใช้ปราการนี้เป็นที่มั่น เพื่อโจมตีลอธลอริเอนและพื้นที่ใกล้เคียง
โทลคีนต้องการให้เซารอนตั้งมั่นอยู่ที่โดล กุลดัวร์ เพื่อให้เขาดูมีอำนาจก่อนที่จะถึงช่วง
สงครามแหวน ซึ่งเขายังสามารถมีเวลาค้นหา
แหวนเอก ที่หล่นหายใน
ทุ่งแกลดเดนได้อีกด้วย