ในค.ศ. 1716 โชกุนโทะกุงะวะ อิเอะสึงุ ได้ถึงแก่อสัญกรรมแต่อายุน้อยและไม่มีทายาท ทำให้ตระกูลโทะกุงะวะสาขาหลักต้องสิ้นสุดลง ทางบะกุฟุได้ประชุมหารือและตัดสินใจเลือกให้โทะกุงะวะ โยะชิมุเนะ ไดเมียวแห่งแคว้นคิอิ ผู้ที่มาจากตระกูลโงะซันเกะ สืบทอดตำแหน่งเป็นโชกุนคนต่อมา โยะชิมุเนะจึงได้เป็นโชกุนคนที่แปดแห่งเอะโดะบะกุฟุและย้ายมาพำนักที่ปราสาทเอะโดะ

เมื่อได้เข้าดำรงตำแหน่งโชกุนแล้ว โยะชิมุเนะได้ขับขุนนางคนสนิทของโชกุนโทะกุงะวะ อิเอะโนะบุและโชกุนโทะกุงะวะ อิเอะสึงุ อันได้แก่ อะไร ฮะกุเซะกิ (新井白石) ออกไปจากบะกุฟุ และให้ขุนนางคนสนิทของตนจากแคว้นคิอิเดิมเข้ามามีอำนาจในบะกุฟุแทนที่ แต่โชกุนโยะชิมุเนะยังต้องเผชิญหน้ากับกลุ่มอำนาจเก่าที่ได้สนับสนุนตนเองให้ขึ้นมาเป็นโชกุน ต้องรอจนกระทั่งถึงค.ศ. 1721 โชกุนโยะชิมุเนะจึงมีอำนาจปกครองที่แท้จริง

ผลงานชิ้นสำคัญที่สุดของโชกุนโยะชิมุเนะ คือการปฏิรูปปีเคียวโฮ (享保の改革) เป็นนโยบายต่างๆ ของโชกุนโยะชิมุเนะ ที่ออกมาในช่วงตั้งแต่ค.ศ. 1721 ถึง ค.ศ. 1744 ซึ่งเป็นการแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจและสังคมของญี่ปุ่น ที่มีมาแต่สมัยเง็นโระคุในช่วงปลายศตวรรษที่สิบเจ็ด ในสมัยของโชกุนสึนะโยะชิ การปฏิรูปปีเคียวโฮ มีผลให้เศรษฐกิจและสังคมของญี่ปุ่นค่อนข้างจะมีเสถียรภาพไปเป็นเวลาอีกหนึ่งร้อยปี จนกระทั่งการเปิดประเทศในช่วงปลายสมัยเอะโดะ