กล่าวถึงบุตรชายคนโตของของโชกุนโยะชิมุเนะ คือ โทะกุงะวะ อิเอะชิเงะ ซึ่งมีความพิการทางด้านการพูด ทำให้บรรดาขุนนางในบะกุฟุเสนอว่าควรจะมอบตำแหน่งโชกุนให้แก่บุตรชายคนที่สอง คือ โทะกุงะวะ มุเนะตะเกะ (徳川宗武) สืบทอดต่อไปแทน แต่ทว่าโชกุนโยะชิมุเนะยังคงยืนกรานที่จะให้อิเอะชิเงะเป็นทายาทของตน ตามหลักของลัทธิขงจื้อที่ต้องให้บุตรชายคนโตเป็นผู้สืบทอดเท่านั้น ถึงช่วงปลายสมัยของโชกุนโยะชิมุเนะ ขุนนางในบะกุฟุเริ่มที่จะเข้าหามุเนะตะเกะด้วยคิดว่าจะได้เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งโชกุนต่อไป ในค.ศ. 1731 โชกุนโยะชิมุเนะจึงได้แต่งตั้งโทะกุงะวะ มุเนะตะเกะ ให้เป็นหัวหน้าตระกูลโทะกุงะวะสาขาทะยะสุ (Tayasu-Tokugawa-ke, 田安徳川家) อันเป็นสาขารองของตระกูลโทะกุงะวะที่มีสิทธิ์สืบทอดตำแหน่งโชกุนได้หากสายหลักสูญสิ้นไป เท่าเป็นเป็นการขับไล่มุเนะตะเกะไปเป็นตระกูลโทะกุงะวะสาขารองนั่นเอง และยังตั้งโทะกุงะวะ มุเนะตะดะ (Tokugawa Munetada, 徳川宗尹) บุตรชายคนที่สี่ ให้เป็นหัวหน้าตระกูลโทะกุงะวะสาขาฮิโตะสึบะชิ (一橋徳川家) เป็นตระกูลที่สองของ โงะซังเกียว ( 御三卿) หรือสาขารองของตระกูลโทะกุงะวะสามสาขา ที่สามารถสืบทอดตำแหน่งโชกุนได้ ซึ่งโชกุนโยะชิมุเนะได้ตั้งขึ้นมาแทนที่โงะซันเกะ นั่นเอง

เพื่อเป็นการยืนยันว่าอิเอะชิเงะจะได้สืบทอดตำแหน่งโชกุนต่อจากโยะชิมุเนะ ในค.ศ. 1745 โชกุนโยะชิมุเนะจึงได้สละตำแหน่งโชกุนให้แก่อิเอะชิเงะ ลงมาเป็นโอโงโช (大御所) โชกุนอิเอะชิเงะจึงได้สืบทอดตำแหน่งต่อมา

โอโงโชโยะชิมุเนะถึงแก่อสัญกรรมในค.ศ. 1751