ผลไม่พึงประสงค์สำคัญซึ่งเกิดบ่อยที่สุดโดยเกิดในคนไข้อย่างน้อย 1% รวมทั้ง[13]

• ระบบประสาทกลาง - ปวดศีรษะ (7%) เวียนศีรษะ (2%)
• ระบบทางเดินลมหายใจ - ติดเชื้อที่ทางเดินหายใจส่วนบน (2%) ไอ (1%)
• ระบบทางเดินอาหาร - ปวดท้อง (5%) ท้องร่วง (4%) คลื่นไส้ (4%) อาเจียน (3%) ลมในท้อง/ท้องอืด (3%) ขย้อนกรดกระเพาะอาหาร (2%) ท้องผูก (2%)
• ปัญหาทางกระดูก กล้ามเนื้อ และประสาท - ปวดหลัง (1%) ไม่มีแรง (1%)
• ปัญหาทางผิวหนัง - ผื่น (2%)

ปัญหาอื่น ๆ ที่เนื่องกับผลที่ไม่พึงประสงค์รวมทั้ง

• การเกิดอาการท้องร่วงเนื่องจากเชื้อ Clostridium difficile ซ้ำ ๆ[14]
• กระดูกหัก/แตกเนื่องกับภาวะกระดูกพรุน[15][16]
• ภาวะแมกนีเซียมในเลือดน้อยเกิน (hypomagnesemia)[17]

มีงานศึกษาที่ยกประเด็นเรื่องการดูดซึมวิตามินบี12[18]และธาตุเหล็กได้ไม่ดี[19]แต่ผลดูเหมือนจะไม่มาก โดยเฉพาะเมื่อให้อาหารเสริมเพิ่ม[20]

ตั้งแต่ได้เริ่มใช้ ยายับยั้งการหลั่งกรด (PPI) โดยเฉพาะยานี้ ได้สัมพันธ์กับกรณีไตอักเสบ (acute interstitial nephritis) หลายกรณี[21]ซึ่งเป็นปฏิกิริยาที่ไม่พึงประสงค์ต่อยา

การใช้ PPI ในระยะยาวสัมพันธ์อย่างมีกำลังกับการเกิดติ่งเนื้อเมือกที่ไม่ร้าย (benign polyp) จากต่อมส่วนกระพุ้งกระเพาะ (fundic gland) (ซึ่งต่างจาก fundic gland polyposis)ติ่งเหล่านี้ไม่ได้ก่อมะเร็งและจะหายไปเองเมื่อหยุดใช้ยายังไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างการใช้ PPI กับมะเร็ง แต่การใช้ยาก็อาจอำพรางมะเร็งกระเพาะอาหารหรือปัญหากระเพาะปัญหาที่หนักอื่น ๆ ซึ่งแพทย์จะต้องคอยระวัง[22]

งานทบทวนวรรณกรรมปี 2017 พบความสัมพันธ์ของการใช้ยา PPI ระยะยาวกับสภาวะต่าง ๆ ในระดับไม่เท่ากันคือ[23]

• สม่ำเสมอ - ติ่งเนื้อเมือกไม่ร้าย (benign polyp) จากต่อมส่วนกระพุ้งกระเพาะ (fundic gland) (ซึ่งต่างจาก fundic gland polyposis)[upper-alpha 1]
• ปานกลาง - โรคไต[upper-alpha 2]
• อ่อน - ความเสี่ยงกระดูกหักที่สูงขึ้น (OR<22,3)[upper-alpha 3], ภาวะแมกนีเซียมในเลือดน้อยเกิน (hypomagnesemia, OR<24)[upper-alpha 4], การขาดวิตามินบี12[upper-alpha 5], ความเสี่ยงโรคหัวใจสูงขึ้น (OR<2)[upper-alpha 6], การติดเชื้อ Clostridium difficile (OR<26-8)[upper-alpha 7], ปอดบวม (OR<29) [upper-alpha 8]
• ไม่ชัดเจน - ภาวะสมองเสื่อม, มะเร็งกระเพาะอาหาร (OR<2 สำหรับมะเร็งและไม่มีนัยสำคัญสำหรับ pre-neoplastic lesion)
• ไม่มีความสัมพันธ์ทางคลินิกที่ชัดเจน - มะเร็งลำไส้ใหญ่

การตั้งครรภ์และการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่

ข้อมูลทางวิทยาการระบาดไม่แสดงความเสี่ยงพิการที่สูงขึ้นของทารก[24]ยังไม่มีการทดลองทางคลินิกซึ่งประเมินผลที่อาจเป็นไปได้อย่างถ้วนถี่สำหรับการใช้ยาเมื่อเลี้ยงลูกด้วยนมแม่แต่เภสัชพลวัต (pharmacokinetics) ของโมเลกุลยา แสดงนัยอย่างมีกำลังว่า ปลอดภัยสำหรับใช้เมื่อเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ คือ

• ยาจับกับโปรตีนพลาสมาในอัตราที่สูง (95%)[25] ซึ่งแสดงว่า จะถ่ายโอนไปยังท่อหลั่งน้ำนม (milk duct) น้อยมาก เมื่อร่างกายผลิตนม
• ยาต้องเคลือบกันกรดกระเพาะอาหาร (enteric coating) เพราะสลายอย่างรวดในภาวะกรดภายในกระเพาะ ซึ่งแสดงนัยว่า ทารกจะย่อยสลายโมเลกุลอิสระของยาโดยมากก่อนที่จะดูดซึมเข้าร่างกาย[ต้องการอ้างอิง]

ดังนั้น ยาในขนาดธรรมดาน่าจะปลอดภัยในช่วงการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่[26]