เมนูนำทาง
ไข้ นิยามชนิดของอุณหภูมิร่างกาย | |
---|---|
อุณหภูมิแกน (ทวารหนัก หลอดอาหาร ฯลฯ) | |
ปกติ | 36.5–37.5 °C (98–100 °F) [4] |
ภาวะตัวเย็นเกิน | <35.0 °C (95.0 °F) [5] |
ไข้ | >37.5–38.3 °C (100–101 °F) [2][6] |
ภาวะไข้สูง | >37.5–38.3 °C (100–101 °F) [2][6] |
ไข้สูงเกิน | >40.0–41.5 °C (104–107 °F) [7][8] |
เนื่องจากอุณหภูมิปกติของร่างกายแปรผันได้หลากหลายเป็นพิสัยกว้าง[6] จึงมีข้อตกลงโดยทั่วไปว่าผู้ป่วยมีไข้หากพบ
ในผู้ใหญ่ทั้งชายและหญิงที่มีสุขภาพดีมีพิสัยของอุณหภูมิที่วัดที่ช่องปากเท่ากับ 33.2–38.2 °C (92–101 °F) ที่ทวารหนักเท่ากับ 34.4–37.8 °C (94–100 °F) ที่เยื่อแก้วหูเท่ากับ 35.4–37.8 °C (96–100 °F และที่รักแร้เท่ากับ 35.5–37.0 °C (96–99 °F) [10]
ผู้คนโดยทั่วไปอาจมีอุณหภูมิร่างกายสูงขึ้นได้เมื่อทำกิจกรรมแต่ไม่นับว่าเป็นไข้เพราะว่าอุณหภูมิเป้าหมายยังคงปกติ ในผู้สูงอายุมีความสามารถในการสร้างความร้อนของร่างกายลดลง ดังนั้นผู้สูงอายุที่มีความเจ็บป่วยรุนแรงอาจมาด้วยอุณหภูมิที่ไม่สูงมากได้
รูปแบบของการเปลี่ยนแปลงอุณหภูมิบางครั้งอาจช่วยบอกการวินิจฉัยโรคได้
ไข้เหตุนิวโตรฟิลในเลือดต่ำ (febrile neutropenia) เป็นไข้ที่เกิดจากไม่มีการทำงานของระบบภูมิคุ้มกันปกติ เนื่องจากการไม่มีเม็ดเลือดขาวชนิดนิวโตรฟิลที่ทำหน้าที่ต่อสู้กับการติดเชื้อ ดังนั้นแบคทีเรียจึงสามารถกระจายไปได้ไกล ไข้จากสาเหตุนี้จึงนับเป็นภาวะฉุกเฉินทางการแพทย์ มักพบในผู้ที่ได้รับยาเคมีบำบัดที่กดภูมิคุ้มกันมากกว่าในคนปกติ
การจับไข้ต่ำๆ (Febricula[12]) เป็นภาวะที่มีไข้ต่ำเป็นระยะเวลาสั้นโดยไม่มีสาเหตุและไม่มีพยาธิสภาพที่ชัดเจน
ไข้สูงเกิน[1] (อังกฤษ: Hyperpyrexia) เป็นภาวะไข้ที่มีอุณหภูมิร่างกายสูงมากจนเท่ากับหรือมากกว่า 41.5 °C (106.7 °F) [13] อุณหภูมิกายสูงจัดเป็นภาวะฉุกเฉินทางการแพทย์ซึ่งอาจบ่งบอกถึงโรคหรือภาวะประจำตัวที่รุนแรงหรือทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนที่สำคัญ[14] สาเหตุที่พบมากที่สุดคือเลือดออกในกะโหลกศีรษะ[13] สาเหตุอื่นที่เป็นไปได้ เช่น ภาวะพิษเหตุติดเชื้อ (sepsis), โรคคาวาซากิ[15], กลุ่มอาการแบบร้ายจากยารักษาโรคจิต (Neuroleptic malignant syndrome), ผลจากยา, กลุ่มอาการเซโรโทนิน (serotonin syndrome), และไทรอยด์ สตอร์ม (thyroid storm) [14]
การติดเชื้อเป็นสาเหตุส่วนใหญ่ของไข้ ในขณะที่อุณหภูมิสูงขึ้นสาเหตุอื่นจะยิ่งพบบ่อยมากขึ้น[14] การติดเชื้อที่มักพบเกี่ยวกับไข้สูงเกิน ได้แก่ เอ็กแซนทีมา ซับบิตัม (Exanthema subitum), หัด (rubeola), และการติดเชื้อไวรัสลำไส้ (enterovirus) [16] การลดอุณหภูมิร่างกายทันทีให้ต่ำกว่า 38.9 °C (102.0 °F) พบว่าช่วยเพิ่มอัตรารอดชีวิต[14] ไข้สูงเกินแตกต่างจากภาวะตัวร้อนเกิน กล่าวคือในไข้สูงเกินกลไกการควบคุมอุณหภูมิร่างกายยังมีการตั้งอุณหภูมิเป้าหมายที่สูงกว่าอุณหภูมิร่างกายปกติ จึงทำให้ร่างกายต้องสร้างความร้อนเพื่อให้ไปถึงอุณหภูมิที่ตั้งไว้ แต่ภาวะตัวร้อนเกินอุณหภูมิร่างกายจะสูงจนเกินอุณหภูมิเป้าหมายที่ร่างกายตั้งไว้[13]
ภาวะตัวร้อนเกิน หรือ ภาวะไข้สูง[1] (อังกฤษ: Hyperthermia) เกิดได้จากหลายสาเหตุ เช่น เป็นลมเพราะความร้อน (heatstroke), กลุ่มอาการแบบร้ายจากยารักษาโรคจิต (Neuroleptic malignant syndrome), ไข้สูงอย่างร้าย (malignant hyperthermia), สารกระตุ้น เช่น แอมเฟตามีนและโคเคน, ปฏิกิริยาไวผิดเพี้ยนต่อยา (idiosyncratic drug reactions), กลุ่มอาการเซโรโทนิน (serotonin syndrome)
เมนูนำทาง
ไข้ นิยามใกล้เคียง
ไข้ ไข้เด็งกี ไข้หวัดใหญ่ ไข้หวัดใหญ่สเปน ไข้หวัดนก ไข้รูมาติก ไข้ซิกา ไข้รากสาดน้อย ไข้รากสาดใหญ่ ไข้กาฬหลังแอ่นแหล่งที่มา
WikiPedia: ไข้ http://www.diseasesdatabase.com/ddb18924.htm http://www.emedicine.com/med/topic785.htm http://www.icd9data.com/getICD9Code.ashx?icd9=780.... http://www.cdc.gov/h1n1flu/sick.htm //www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2077849 //www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/11476402 //www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12000664 //www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12076499 //www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12804512 //www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15184213