หลักฐานทางประวัติศาสตร์ที่เก่าแก่ที่สุดที่กล่าวถึงเมืองไลพ์ซิช ได้แก่ จดหมายเหตุของมุขนายกธีทมาร์ แห่งเมอร์เซบูร์ก ใน ค.ศ. 1015 และบันทึกเที่ยวกับเมืองไลพ์ซิช โดยออทโทที่ 2 มาร์เกรฟแห่งไมเซิน ใน ค.ศ. 1165 เป็นเหตุให้เมืองไลพ์ซิชจึงเป็นหนึ่งในบรรดาเมืองประวัติศาสตร์ของประเทศเยอรมนี และมีชื่อเสียงในฐานะ ศูนย์กลางทางการค้าของรัฐซัคเซิน

การจัดตั้งมหาวิทยาลัยไลพ์ซิชใน ค.ศ. 1409 ทำให้ไลพ์ซิชพัฒนาขึ้นเป็นเมืองศูนย์กลางทางด้านกฎหมาย และสิ่งพิมพ์ของประเทศ ทั้งยังเป็นที่ตั้งของศาลปกครองหนึ่งในห้าศาลสูงสุดของประเทศ

งานแสดงสินค้าไลพ์ซิช เป็นงานแสดงสินค้าที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังคงดำเนินกิจการอยู่ โดยเริ่มจัดมาตั้งแต่สมัยกลาง ในอดีตงานแสดงสินค้าไลพ์ซิช ได้รับการคุ้มครองจากเจ้าผู้ครองรัฐที่จะไม่ให้เมืองใดในรัศมี 250 กิโลเมตร จัดงานแสดงสินค้าแข่งกับเมืองไลพ์ซิช[5] และปัจจุบันงานแสดงสินค้าไลพ์ซิช ยังเป็นงานแสดงสินค้าระดับโลกอีกด้วย

ค.ศ. 1839 ไลพ์ซิชเป็นชุมทางรถไฟระยะทางไกลแห่งแรกของประเทศเยอรมนี เพื่อเดินทางไปยังเมืองเดรสเดิน เมืองหลวงของรัฐซัคเซิน นับแต่นั้นมา ไลพ์ซิชจึงเป็นศูนย์กลางการคมนาคมทางรถไฟในยุโรปกลาง และสถานีรถไฟไลพ์ซิชเป็นสถานีรถไฟที่มีพื้นที่ใหญ่ที่สุดในยุโรปตั้งแต่ยุคนั้น มาจนปัจจุบัน ในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 ไลพ์ซิชมีประชากรรวมกว่าล้านคน จึงเป็นที่ตั้งของพรรคแรงงาน รวมไปถึงมีการจัดตั้งสหภาพแรงงานขึ้นที่เมืองไลพ์ซิชนี้ ใน ค.ศ. 1863

ในยุคนโปเลียน ไลพ์ซิชเป็นฐานที่มั่นสำคัญของกองทัพนโปเลียน โดยนโปเลียนใช้เมืองไลพ์ซิช เป็นศูนย์บัญชาการเพื่อส่งกองกำลังเข้ายึดยุโรปกลาง และรัสเซีย เป็นเหตุให้เมืองไลพ์ซิชเป็นสมรภูมิสงครามแห่งชนชาติ ยุทธการที่ไลพ์ซิช เมื่อ ค.ศ. 1913 กองทัพพันธมิตรกษัตริย์และผู้ครองนครในทวีปยุโรป รวมทัพกันขับไล่กองทัพนโปเลียน โดยกองทัพของนโปเลียนได้แตกพ่ายครั้งแรกที่เมืองไลพ์ซิช ปัจจุบันนี้ยังมีอนุสรณ์สถานสงครามแห่งชนชาติ เป็นสิ่งรำลึกถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้น

ในช่วงปลายสงครามโลกครั้งที่ 2 ไลพ์ซิชเสียหายอย่างหนักเนื่องจากการทิ้งระเบิดของฝ่ายสัมพันธมิตร กองทัพสหรัฐอเมริกาได้ยึดครองไลพ์ซิชได้ในวันที่ 20 เมษายน ค.ศ. 1945 และในภายหลังได้ถ่ายอำนาจการปกครองแก่กองทัพแดงของสหภาพโซเวียตตามข้อตกลงในการปกครองดินแดน ไลพ์ซิชจึงรวมเป็นส่วนหนึ่ง และกลายเป็นเมืองสำคัญเมืองหนึ่งของสาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมนี ก่อนจะรวมเข้าเป็นสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี ใน ค.ศ. 1989

สรุปประวัติศาสตร์ที่สำคัญของเมืองไลพ์ซิช[6]

ปี	เหตุการณ์สำคัญ
ค.ศ. 1015	ครั้งแรกที่มีหลักฐานกล่าวอ้างถึงเมืองไลพ์ซิช
ค.ศ. 1212	สร้างโบสถ์นักบุญโธมัส
ค.ศ. 1409	ก่อตั้งมหาวิทยาลัยไลพ์ซิช
ค.ศ. 1481	มีการพิมพ์หนังสือครั้งแรกในไลพ์ซิช
ค.ศ. 1497	มีการจัดงานแสดงสินค้าครั้งแรกในไลพ์ซิช
ค.ศ. 1555	เริ่มก่อสร้างศาลาว่าการเมืองหลังเก่า
ค.ศ. 1650	หนังสือพิมพ์รายวันฉบับแรกของโลก ถือกำเนิดขึ้นที่เมืองไลพ์ซิช
ค.ศ. 1813	สงครามแห่งชนชาติ กองทัพนโปเลียนซึ่งตั้งฐานที่มั่นที่เมืองไลพ์ซิชพ่ายแพ้อย่างย่อยยับครั้งแรก
ค.ศ. 1839	เปิดบริการรถไฟทางไกลสายแรกในเยอรมนี เส้นทางไลพ์ซิช–เดรสเดิน
ค.ศ. 1878	สวนสัตว์ไลพ์ซิช เปิดบริการครั้งแรก
ค.ศ. 1895	ศาลอุทธรณ์เปิดทำการในเมืองไลพ์ซิช
ค.ศ. 1899	เริ่มก่อสร้างศาลาว่าการเมืองหลังใหม่ เสร็จสิ้น ค.ศ. 1905
ค.ศ. 1911	เปิดบริการสนามบินไลพ์ซิช
ค.ศ. 1912	เปิดบริการหอสมุดประชาชน ประจำชาติเยอรมนี ในเมืองไลพ์ซิช
ค.ศ. 1913	ก่อสร้างอนุสรณ์สถานสงครามแห่งชนชาติ และคริสตจักรนิกายรัสเซียนออธอร์ดอกซ์
ค.ศ. 1989	ชาวเมืองไลพ์ซิชร่วมเดินขบวนประท้วงการปกครองระบอบคอมมิวนิสต์ เป็นจุดเริ่มต้นของการรวมประเทศ
ค.ศ. 2005	เมืองไลพ์ซิชร่วมเป็นเจ้าภาพฟุตบอลโลก
ค.ศ. 2009	มหาวิทยาลัยไลพ์ซิช อายุครบ 600 ปี

ตัวเมืองไลพ์ซิช ภาพมุมสูงศาลอุทธรณ์สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนีศาลาว่าการเมืองไลพ์ซิชหลังปัจจุบันโบสถ์นักบุญโธมัส เมืองไลพ์ซิชภายในโบสถ์นักบุญนิโคลัสโบสถ์นิกายรัสเซียนออร์ทอดอกซ์ในสถานีรถไฟไลพ์ซิชศูนย์แสดงสินค้าโชว์รูมรถยนต์ ปอเชทางเดินในศูนย์การค้าอาคารในยุคปลายศตวรรษที่ 18 ที่ยังหลงเหลือในปัจจุบัน