Al-Queda

ปรปักษ์	คณะมนตรีความมั่นคงแห่งสหประชาชาติ [10] เนโท สหรัฐอเมริกา[11] สหราชอาณาจักร[12] ออสเตรเลีย[13] แคนาดา อิตาลี ฝรั่งเศส[14] เนเธอร์แลนด์[15] ตุรกี[16] สมาชิกสหภาพยุโรป[17] (not in NATO) Ireland (Republic of)[18] สวีเดน[19] สมาชิกนอกกลุ่มเนโท (In direct combat with al-Qaeda and affiliates) อัฟกานิสถาน[20] ปากีสถาน[21] อินเดีย[22] แอลจีเรีย[23] อียิปต์ ซีเรีย[24] ซาอุดีอาระเบีย[25] สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์[ต้องการอ้างอิง] เยเมน[26] อุซเบกิสถาน โมร็อกโก มาลี[23] เคนยา[27] โซมาเลีย[28] รัฐอื่น ๆ ที่เป็นปรปักษ์: รัสเซีย[29] บราซิล[30] จีน[ต้องการอ้างอิง] ญี่ปุ่น[31] เกาหลีใต้[32] มาเลเซีย[ต้องการอ้างอิง] อินโดนีเซีย[ต้องการอ้างอิง] ฟิลิปปินส์[ต้องการอ้างอิง] ยูเครน อิสราเอล[33][34] ปรปักษ์ที่ไม่ใช่รัฐ: ฮิซบุลลอฮ์[35] ฮูษี [36] รัฐอิสลามอิรักและเลแวนต์[37]
ผู้นำ	อุซามะห์ บิน ลาดิน (2531–2554) อัยมัน อัซเซาะวาฮิรี (2554–ปัจจุบัน)
แนวคิด	ญิฮัดซะละฟี [1][2][3] ซะละฟี ลัทธิกุทบิทซึม [4] อุดมการณ์รวมกลุ่มอิสลาม [5][6][7][8][9]
การสู้รบและสงคราม	ในอัฟกานิสถาน ก่อนเกิดสงครามต่อต้านการก่อการร้าย สงครามกลางเมืองอัฟกานิสถานครั้งที่สอง สงครามกลางเมืองอัฟกานิสถานครั้งที่สาม ในทาจิกิสถาน สงครามกลางเมืองในทาจิกิสถาน ในเชชเนีย สงครามเชชเนียครั้งที่สอง สงครามต่อต้านการก่อการร้าย ในเยเมน การก่อความไม่สงบในเยเมนของอัลกออิดะห์ ในอัฟกานิสถาน หลังจากเกิดสงครามต่อต้านการก่อการร้าย สงครามในอัฟกานิสถาน (พ.ศ. 2544–2557) สงครามในอัฟกานิสถาน (พ.ศ. 2558–ปัจจุบัน) ในมาเกร็บ ความไม่สงบในมาเกร็บ Northern Mali conflict ในอิรัก สงครามอิรัก ความไม่สงบในอิรัก ในปากีสถาน สงครามทางตะวันตกเฉียงเหนือของปากีสถาน ในโซมาเลีย สงครามอิสลามโซมาเลียครั้งที่หนึ่ง สงครามอิสลามโซมาเลียครั้งที่สอง ในซีเรีย สงครามกลางเมืองซีเรีย การต่อต้านระหว่างประเทศต่อไอซิส American-led intervention in Syria
พันธมิตร	ตอลิบาน เตห์ริก-ไอ-ตอลิบาน ปากีสถาน ขบวนการอิสลามอุซเบกิสถาน ขบวนการอิสลามเตอร์กีสถานตะวันออก ลัชการ์ อี ตอบบา กองทัพแห่งโมฮัมเหม็ด ญะมาอะห์ อิสลามียะห์ โบโก หะรอม อาบูไซยาฟ เอมิเรตคอเคซัส
ปฏิบัติการ	2531–ปัจจุบัน
พื้นที่ปฏิบัติการ	ทั่วโลก มีอำนาจสูงสุดในตะวันออกกลาง

Al-Queda

เนื้อหาที่เกี่ยวข้อง