กษัตรีองค์มี หรือ พระองค์เจ้าหญิงมี[2] หรือ นักองค์เม็ญ[3] (เขมร: ក្សត្រីអង្គមី; พ.ศ. 2358 — ธันวาคม พ.ศ. 2417) ทรงเป็นพระมหากษัตริย์รัชกาลที่ 107 แห่งกัมพูชาในช่วงอาณาจักรเขมรอุดง[4] พระนางทรงเป็นหนึ่งในผู้ปกครองที่เป็นสตรีไม่กี่คนในประวัติศาสตร์กัมพูชา[5] เวียดนามสถาปนาพระนางเป็นพระเจ้ากรุงกัมพูชา พระนางทรงครองราชย์ในช่วงจักรวรรดินิยมของอานามสยามยุทธกษัตรีองค์มีทรงเป็นที่รู้จักในนาม บา กง จั๊ว (พระนางเจ้าหญิง) หรือ กษัตรี (เขมร: ក្សត្រី) ทั้งนี้มีพระนามเป็นภาษาเวียดนามว่า เจ้าหญิงหง็อก เวิน (เวียดนาม: Quận chúa Ngọc Vân) แต่เป็นที่รู้จักที่สุดในนาม เจ้าหญิงหมี เลิม (เวียดนาม: Quận chúa Mỹ Lâm) พระนางทรงได้รับการสถาปนาให้สืบราชบัลลังก์ต่อจากพระราชบิดาซึ่งเสด็จสวรรคต โดยได้สถาปนาในเดือนมกราคม พ.ศ. 2378 และทรงถูกปลดจากราชบัลลังก์ในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2383 พระนางทรงกลับคืนสู่ราชบัลลังก์อีกครั้งใน พ.ศ. 2387 และทรงถูกปลดจากราชบัลลังก์อีกครั้งโดยพวกเวียดนาม พระนางถูกส่งไปจองจำที่เมืองเว้พร้อมกับพระขนิษฐาในปี พ.ศ. 2388