การกักกันชาวอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่น เป็นการที่รัฐบาลแห่งสหรัฐอเมริกาย้ายที่และการกักกันชาวอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่นและชาวญี่ปุ่นผู้อาศัยอยู่ตามแนวชายฝั่งแปซิฟิกของสหรัฐอเมริกาอย่างน้อย 110,000 คน ไปยังค่ายที่เรียกว่า "ค่ายย้ายที่สงคราม" ในช่วงที่กระตุ้นเตือนจากการโจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์ของจักรวรรดิญี่ปุ่น ใน ค.ศ. 1942[5] การกักกันชาวอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่นนี้นำมาใช้อย่างไม่เท่ากันทั่วสหรัฐอเมริกา ชาวอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่นผู้อาศัยตามชายฝั่งตะวันตกของสหรัฐอเมริกาถูกกักกันทั้งหมด ขณะที่ในฮาวาย ซึ่งมีชาวอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่นมากกว่า 150,000 คน หรือมากกว่าหนึ่งในสามของประชากร มีเพียง 1,200[6] ถึง 1,800 คนเท่านั้นที่ถูกกักกัน[7] ในบรรดาผู้ที่ถูกกักกันทั้งหมดนั้น เป็นพลเมืองอเมริกัน 62%[8][9]ประธานาธิบดี แฟรงกลิน ดี. โรสเวลต์ อนุมัติการกักกันด้วยคำสั่งฝ่ายบริหารที่ 9066 ลงวันที่ 19 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1942 ซึ่งอนุญาตให้ผู้บังคับบัญชาทหารท้องถิ่นกำหนด "พื้นที่ทหาร" เป็น "เขตการกีดกัน" โดย "ทุกคนอาจถูกแยกออกไป" อำนาจนี้ใช้เพื่อประกาศว่าบุคคลใดก็ตามที่มีบรรพบุรุษชาวญี่ปุ่นจะถูกกันออกไปจากทั่วชายฝั่งแปซิฟิก รวมทั้งในรัฐแคลิฟอร์เนียทั้งหมด และส่วนใหญ่ของรัฐออริกอนและรัฐวอชิงตัน ยกเว้นผู้ที่อยู่ในค่ายกักกัน[10] ใน ค.ศ. 1944 ศาลสูงสุดได้สนับสนุนความถูกต้องตามรัฐธรรมนูญของคำสั่งแยก ขณะที่ให้ความเห็นว่า บทบัญญัติที่เลือกเฉพาะผู้ที่มีบรรพบุรุษเป็นชาวญี่ปุ่นนั้นเป็นอีกประเด็นแยกต่างหากนอกขอบเขตแห่งกระบวนพิจารณา[11] สำนักงานสำรวจประชากรสหรัฐอเมริกาสนับสนุนความพยายามกักกันโดยการจัดข้อมูลย่านที่เป็นความลับของชาวอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่น บทบาทของสำนักงานนั้นถูกปฏิเสธมาหลายทศวรรษ กระทั่งมีข้อพิสูจน์ใน ค.ศ. 2007[12][13]ใน ค.ศ. 1988 รัฐสภาคองเกรสผ่านและประธานาธิบดี โรนัลด์ เรแกน ลงนามในกฎหมายซึ่งขอโทษสำหรับการกักกันในนามของรัฐบาลสหรัฐอเมริกา ตัวกฎหมายนั้นกล่าวว่า พฤติการณ์ของรัฐบาลนั้นตั้งอยู่บน "อคติแห่งเชื้อชาติ หวาดผวาสงคราม และล้มเหลวในภาวะผู้นำทางการเมือง"[14] รัฐบาลเบิกจ่ายเงินมากกว่า 1,600 ล้านดอลล่าร์สหรัฐ เพื่อชดใช้ค่าเสียหายแก่ชาวอเมริกันเชื้อสายญี่ปุ่นที่ถูกกักกันและทายาท[15]