กรณีที่มีชื่อเสียงอีกกรณีหนึ่งของ “การบังคับให้ฆ่าตัวตาย” คือการฆ่าตัวตายของจอมพลเออร์วิน รอมเมล (Erwin Rommel) แม่ทัพของกองทัพเยอรมันระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง เมื่อรอมเมลแสดงความขาดความเชื่อมั่นว่าเยอรมันจะชนะสงครามและถูกต้องสงสัยว่ามีส่วนร่วมในแผนการลอบสังหารอดอล์ฟ ฮิตเลอร์เมื่อวันที่ 20 กรกฎาคม ค.ศ. 1944 เพราะความที่เป็นที่นิยมของประชาชนเยอรมันรอมเมลจึงถูกบังคับให้ฆ่าตัวตาย ฮิตเลอร์ให้รอมเมลเลือกระหว่างการลงโทษโดยการกินไซยาไนด์ (cyanide) หรือโดยการลงโทษครอบครัวและผู้ที่ทำงานกับรอมเมลให้ได้รับความอัปยศ รอมเมลจึงเลือกวิธีแรก นอกจากกรณีนี้แล้วก็ยังมีผู้นำทางการทหารอีกหลายคนในรัฐบาลของฮิตเลอร์ที่ถูกบังคับให้ฆ่าตัวตาย

ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สองมีเหตุการณ์เกี่ยวกับ “การบังคับให้ฆ่าตัวตาย” หลายครั้งในระบบการทหารของสตาลิน เช่นที่แสดงในภาพยนตร์เรื่อง “Burnt by the Sun” ซึ่งเป็นทางเลือกที่มีเกียรติกว่าการถูกขึ้นศาลทหาร