ในช่วงระหว่างระยะเวลา 100 ปี แห่งการที่เวียดนามตกภายใต้อิทธิพลและอยู่ในฐานะอาณานิคมของจีน นโยบายการเปลี่ยนเป็นจีน หลังจากการเข้ารวบรวมดินแดนหนานเยฺว่ ได้นำไปสู่ การผสมผสานรวมกันของกองกำลังทหารจักรวรรดิฮั่น, การตั้งถิ่นฐานและการไหลบ่าเข้ามาของชาวจีนฮั่น, เจ้าหน้าที่และทหารรักษาการณ์, นักวิชาการ, ข้าราชการ, รวมไปถึงผู้หลบหนีลี้ภัยทางการเมืองและเชลยศึกกับชาวพื้นเมืองดั้งเดิม[5][6] ในเวลาเดียวกันเจ้าหน้าที่ผู้ปกครองของจีนต่างสนใจที่จะใช้ประโยชน์ทรัพยากรธรรมชาติและศักยภาพทางการค้า พวกเขาจึงกอบโกยที่ดินอุดมสมบูรณ์ซึ่งได้จากการยึดครองและขับไล่ชนพื้นเมืองเวียดนาม โดยให้ชาวจีนฮั่นผู้มาอยู่ใหม่ได้อพยพไปตั้งถิ่นฐานแทน[7][8] การปกครองของจีนฮั่นทำให้เกิดอิทธิพลใหม่ ๆ ต่อชาวเวียดนามในท้องถิ่นและการปกครองเวียดนามเป็นไปในสภาพฐานะเป็นจังหวัดของจีน โดยดำเนินการเป็นด่านพรมแดนของจักรวรรดิฮั่น[9] ราชวงศ์ฮั่นได้หมดหวังที่จะขยายการเกษตรบริเวณดินดอนสามเหลี่ยมปากแม่น้ำแดงเนื่องจากประสบกับการต่อต้านของชนพื้นเมืองอยู่ตลอด จึงเปลี่ยนดินแดนเวียดนามเป็นเมืองท่าแหล่งค้าขายที่จะทำหน้าที่เป็นจุดอุปทานที่สะดวกและเป็นเส้นทางการค้าขายสำหรับเรือสำเภาจีนฮั่นซึ่งได้ทำให้จีนมีส่วนร่วมอย่างสำคัญในการค้าทางทะเลที่กำลังเติบโตกับดินแดนภาคใต้และเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ การจัดตั้งเป็นสถานีการค้าที่โดดเด่นได้มีหลักฐานการติดต่อกับอินเดียโบราณและจักรวรรดิโรมันที่นำเรือมาค้าขาย[10] ในช่วงศตวรรษแรกของการปกครองของจีนเวียดนามได้รับการผ่อนปรนและโดยอ้อมโดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงนโยบายท้องถิ่นอย่างฉับพลัน ในขั้นต้นการปฏิบัติของชาวเวียดนามพื้นเมืองถูกปกครองในระดับท้องถิ่น แต่ถูกตัดสิทธิ์ในด้านการปกครองตนเอง โดยผู้ปกครองห้ามเป็นชาวพื้นเมืองเวียดนามโดยตรง เจ้าหน้าที่ปกครองท้องถิ่นจะต้องเป็นเจ้าหน้าที่ชาวจีนฮั่นที่ถูกส่งมาจากจีนเท่านั้น[11] อย่างไรก็ตามในสมัยศตวรรษแรกคริสต์ศักราช ราชวงศ์ฮั่นได้พยายามที่เสาะหาครอบครองดินแดนใหม่ ๆ โดยใช้นโยบายกลืนชาติต่างๆเป็นจีน โดยการเพิ่มภาษีและจัดตั้งการปฏิรูปการแต่งงานให้ผู้ปกครองชาวจีนฮั่นแต่งงานกับชนพื้นเมืองเพื่อเป็นการกลืนชาติเวียดนามให้เป็นจีน โดยมีจุดประสงค์เพื่อมุ่งเป้าไปที่การเปลี่ยนเวียดนามให้กลายเป็นสังคมปรมาจารย์ที่มีความรับผิดชอบทางการเมืองมากขึ้น[12][13][14]

ชาวพื้นเมืองเวียดนามต้องจ่ายภาษีและบรรณาการเป็นผลผลิตทางการเกษตรต่างๆอย่างหนักให้กับจีนราชวงศ์ฮั่น เพื่อแลกกับการที่จะต้องถูกการปกครองท้องถิ่นและดูแลทางการทหาร ตลอดจนชายชาวพื้นเมืองเวียดนามต้องถูกเกณฑ์เข้ากองทัพจีนฮั่น[15] ชาวจีนพยายามอย่างรุนแรงในการกลืนเวียดนามให้เป็นชาวจีน โดยใช้นโยบายหลายนโยบายสลับกัน ได้แก่นโยบายโดยสงบสันติและโดยการบังคับกดขี่หรือนโยบายการปกครองทางการเมืองที่โหดร้ายของจีน[16]