การฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บง (
ฝรั่งเศส: La Restauration; ลาเรสโตราซียง) คือช่วงเวลาหนึ่งใน
ประวัติศาสตร์ฝรั่งเศสซึ่งเริ่มตั้งแต่
จักรพรรดินโปเลียนก้าวลงจากพระราชอำนาจในปี พ.ศ. 2357 ไปจนถึง
การปฏิวัติเดือนกรกฎาคมในปี พ.ศ. 2373
พระเจ้าหลุยส์ที่ 16 แห่งราชวงศ์บูร์บงถูกถอดถอนออกจากพระราชอำนาจโดย
การปฏิวัติฝรั่งเศส (พ.ศ. 2332-2342) ตามมาด้วยการปกครองของ
สาธารณรัฐฝรั่งเศสที่หนึ่ง (พ.ศ. 2335-2347) และ
จักรวรรดิฝรั่งเศสที่หนึ่งของจักรพรรดินโปเลียน (พ.ศ. 2347-2357 และ 2358) ซึ่งถูกบังคับให้สิ้นสุดลงโดย
สงครามประสานมิตรครั้งที่หก เมื่อพันธมิตรของชาติมหาอำนาจในยุโรปร่วมกันฟื้นฟูระบอบกษัตริย์ในฝรั่งเศสและคืนราชบัลลังก์แก่รัชทายาทของพระเจ้าหลุยส์ที่ 16ราชวงศ์บูร์บงฟื้นฟูดำเนินอยู่ในช่วงวันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2357 จนกระทั่งเกิดการลุกฮือครั้งสำคัญใน
การปฏิวัติเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2373 ซึ่งมีช่วงที่จักรพรรดินโปเลียน
หวนคืนสู่พระราชอำนาจเป็นเวลา 100 วัน (10 มีนาคม - 8 กรกฎาคม พ.ศ. 2358) ก่อนที่พระเจ้าหลุยส์ที่ 18 จะขึ้นสู่บัลลังก์ตามเดิม ต่อมาระบอบกษัตริย์ภายใต้ราชวงศ์บูร์บงก็เสื่อมความนิยมลงจนพระราชวงศ์ถูกบังคับให้ต้องเสด็จลี้ภัยไปยัง
เกนต์ในช่วงของการฟื้นฟูราชวงศ์ การปกครองเป็นแบบ
ราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญ ซึ่งแตกต่างไปจาก
การปกครองระบบโบราณของกษัตริย์ฝรั่งเศสก่อนการปฏิวัติ ทำให้พระมหากษัตริย์มีข้อจำกัดบางประการในการใช้พระราชอำนาจปกครองแผ่นดิน ยุคนี้ได้รับการกล่าวขานว่าเป็นช่วงที่ฝ่ายอนุรักษนิยมตอบโต้การปฏิวัติอย่างรุนแรงและมีความไม่สงบในสังคมที่ไม่รุนแรงแต่ยาวนานต่อเนื่อง
[1] นอกจากนี้คริสตจักรโรมันคาทอลิกยังกลับมามีอิทธิพลต่อการเมืองฝรั่งเศสอีกครั้งหนึ่ง
[2]