งานวิเคราะห์อภิมานปี 2558 พบว่า ACT มีผลดีกว่ายาหลอกและการบำบัดทั่วไป (typical) สำหรับโรควิตกกังวล อารมณ์ซึมเศร้า และการติด[9]โดยมีประสิทธิผลคล้ายกับการบำบัดที่นิยมเช่น CBT[9]ผู้เขียนเสนอว่า การเปรียบเทียบกับ CBT ที่พบในงานวิเคราะห์อภิมานปี 2555 อาจจะไม่ดีพอเพราะว่าได้รวมงานทดลองที่ไม่มีการสุ่มและมีขนาดตัวอย่างน้อยและยังให้ข้อสังเกตอีกด้วยว่า ระเบียบวิธีวิจัยได้ดีขึ้นเทียบกับงานวิจัยต่าง ๆ ที่งานปี 2551 ได้วิเคราะห์[9]คือ งานปี 2551 สรุปว่า หลักฐานน้อยเกินไปที่จะกล่าวว่า ACT เป็นการบำบัดที่ได้ผล และได้ยกประเด็นเกี่ยวกับระเบียบวิธีที่ใช้ในงานวิจัยที่ศึกษา[10]ส่วนงานวิเคราะห์อภิมานปี 2552 พบว่า ACT มีผลดีกว่ายาหลอก และการรักษาปกติ (treatment as usual) ในปัญหาโดยมาก (ยกเว้นความวิตกกังวลและความซึมเศร้า) แต่ไม่ได้มีผลดีกว่า CBT และจิตบำบัดอื่น ๆ[11]งานปี 2555 อีกงานหนึ่งพบผลที่สูงกว่า คือรายงานว่า ACT มีผลดีกว่า CBT ยกเว้นการรักษาความซึมเศร้าและความวิตกกังวล[12]

การทดลองทางคลินิกแบบสุ่ม (randomized clinical trial) และงานศึกษาตามยาวที่มีกลุ่มควบคุม เกี่ยวกับ ACT ในปัญหาต่าง ๆ จำกัดมาก คือ โดยปี 2549 มีงานศึกษาเช่นนี้เพียง 30 งานเท่านั้น[13]แต่โดยปี 2554 จำนวนได้ทวีคูณขึ้นโดยประมาณ[14]งานศึกษาโดยมากทำกับผู้ใหญ่ และดังนั้น หลักฐานเรื่องประสิทธิผลกับเด็กและวัยรุ่นก็จำกัดมากด้วยแต่ว่า งานที่มีเกี่ยวกับเด็ก วัยรุ่น และผู้ปกครอง แสดงผลบวก[15][16][17]